Gisteren woonde ik twee weken in Berlijn en de tijd gaat zo vlug. Het is alweer een week geleden dat ik kennismaakte met club Ritter Butzke. Er bleek een feestje, het was zaterdagavond en ik ben de beroerdste niet ;). Ik wilde op chique, mijn nieuwe schoenen een rondje Berlijn gunnen, maar dat heb ik maar gelaten. En gelukkig. Het was er de club niet voor.
Ook was het hartstikke warm, dus het werd gewoon een zwart denim-rokje met mijn zwarte Shabbies. Dat zou ik in Haarlem echt niet doen, maar ach. Geen levende ziel die erop let, ik had geen andere schoenen om eronder aan te doen én ik hoef toch op niemand indruk te maken. Klaar :). Het was een lange nacht (ik lag om 7.00 uur in bed) en volgens mij heb ik zondag ‘The Other Woman’ gekeken en had ik niet veel meer zin om iets te ondernemen. ’s Avonds was er een kleine bbq en hebben we nog even met zijn allen buiten gezeten. Luci ook weer blij dat ze vrij kon sprinten.
Maandag werd ingevuld met solliciteren, naar buiten met Luus, het schoonmaken van mijn kamer (het is zo snel een rommeltje op 10 m²) en ’s avonds had een huisgenoot wat vrienden over de vloer die gezamenlijk gingen stappen. Of ik meewilde? Nee, dank je. Ik snap niet hoe sommige mensen hier in huis het doen. Ik bedoel; ik heb heel veel plezier als we hier uitgaan, maar de dag erna moet ik even bijkomen. Het is de leeftijd ;).
Dinsdag werd er wederom een stukje Berlijn herontdekt: Alexanderplatz.
Ik mag deze website dan wel gedeeltelijk gebruiken voor Berlijn-updates, maar mijn missie is nog steeds een mooie modegids van Duitsland te presenteren. En hiervoor moeten winkels ontdekt worden. Ik plaats niet simpelweg links op MODESK zonder zelf het naadje van de kous te kennen. Nu heb je aan de Alexanderplatz Galeria Kaufhof (in tegenstelling tot andere Duitse steden is deze absoluut de moeite waard), een pas geopende Primark en een groot overdekt winkelcentrum. In eerste instantie ging ik naar Primark (ja, vrijwillig, ik moest stomme slippers hebben), maar ik heb alleen de ingang gezien – Luci werd namelijk de toegang geweigerd. Ik mocht alleen naar binnen als ik haar optilde.
Echt, get a grip. In de meest exclusieve boetieks waar ik eerst vriendelijk vraag of ze mee naar binnen mag, word ik nog net niet naar binnen getrokken vanwege het allerschattigst mopsje op aard. Maar bij Primark – by far de goedkoopste winkelketen – mag het niet. Nou, dan niet. Daahaag! Gelukkig keek ik onderweg naar buiten omhoog waar ik een bord spotte waarop ze adverteerde met een nieuwe, mooie schoenenzaak. Ik ben benieuwd!
Goed, door naar Galeria Kaufhof waar ik er, onder het bewonderen van de shop-in-shop van Longchamp, achterkwam dat mijn fles water in mijn tas lekte. NEE NEE NEE, niet nu. Niet nu ik mijn laptop, adapter, notitieboekje, broodjes, paspoort, kortom: ALLES in mijn mooie lichte (!) Fred-tas heb vervoerd. Mijn halve flesje bleek leeg te zijn en dus had ik paniek. Vlug naar de tweede etage, het toilet in. Daar aangekomen kreeg ik nog een vrij chagrijnige toiletdame achter me aan: ‘Je tas niet drogen met die papierrol hoor, daar is ‘ie veel te duur voor’.
Vrouw, heeft u enig idee hoe kostbaar deze laptop is? Let alone the bag? Dit was er typisch eentje in de categorie: ik zeg maar zo, ik zeg maar niets. Vervolgens heb ik een kwartier in het toilet gestaan om alles droog te deppen en als dank voor de onbeleefdheid aardig wat toiletpapier in mijn tas gedaan zodat het laatste restje water kon absorberen. Och, dit was niet handig.
Goed, klaar met het warenhuis en door. Ik bezocht wat winkels aan de Alexanderplatz en dacht goed te lopen naar adressen die ik wilde bezoeken. Zoals gewoonlijk was niets minder waar en liep ik verkeerd. Maar het maakte me niet uit; we liepen gewoon en zagen wel waar we uitkwamen (ik ken dat stuk Berlijn inmiddels wel en lopen we helemaal uit de richting, is er altijd een S of U-Bahn). Maar het was heel erg warm en ik had de lieve mops bij me. Overal werd ze onderweg bewonderd en madame moest natuurlijk regelmatig even aan het water. Zo kwam het dat we midden op de stoep (ik geloof voor een of andere Hogeschool voor de Muziek) plaatsnamen om even uit te rusten.
Mops ging erbij liggen en ik reorganiseerde de tas. Vervolgens zijn we alsmaar rechtdoor gelopen, passeerden de Berliner Dom:
En toen ik het zat begon te worden waren we bij de Friedrichsstraße. Hèhè, bewoonde wereld.
Hier is ook de Gendarmenmarkt en ik wilde iets drinken. Helaas kon je er niet afrekenen met pin (hoe dan?), dus helaasch, helaasch. Door! Toch nog maar even een winkel in (ugh, ik had er zo vier tassen kunnen kopen!) om daarna door te lopen naar de S-Bahn. Maar in de S-Bahn zag ik geen stations die me bekend voorkwamen, althans, geen waarover ik normaliter naar huis rijd. OK, eruit. Ineens zag ik nog een schoenenzaak en als je er dan toch staat..
Ik kon weer smakelijk grinniken en goed, me een tikkeltje generen, voor de Nederlanders bij het rekje Birckenstocks die op volume ‘microfoon ingeslikt’ uit stonden te rekenen wat het allergoedkoopste paar was. Dat je goedkope schoenen wilt is hartstikke prima, Birckenstocks ‘enorm comfortabel, maar echt niet charmant en nog minder des Sas’ zijn vrij aan de prijs. Maar moet je dan heel hard, in het Nederlands, discussiëren over HOE GOEDKOOP HET WEL NIET ALLEMAAL IS? Ik zal het nooit begrijpen en gelukkig vraagt ook niemand dat van me.
Ondertussen begon ik honger en dorst te krijgen en me af te vragen of we ooit de Harbigstraße nog zouden bereiken. Nee, dat is overdreven. Ik besloot naar Potsdamer Platz te lopen. Op de heenweg zag ik de U-Bahn er namelijk voorbij schieten, dus daar was in ieder geval een directe verbinding. En zo geschiedde. Het was een aardig loopje inclusief rust, maar daarna mochten we een ijsje én korting, want de jongen bij Frohsinn viel in katzwijm voor Luci. Ja voor Luci ja, niet voor mij. Welcome to my life.
I thank my lucky stars dat ik mijn G al thuis heb zitten, anders werd ik diep ongelukkig en zou ik een zeer ernstig minderwaardigheidscomplex ontwikkelen (ja, overdrijven is ook een vak!). Ik word hier zelfs af en toe Luci genoemd. Moet er wel bij vermelden dat dit wordt gedaan door twee jongens van een jaar of 19/20 die zichzelf gewoon enorm stoer vinden. Maar goed, het is wel vrij irritant.
Wordt vervolgd in volgende post…