10 jaar oud was ik, toen er ineens een halfnaakt lijf opdoemde op TMF/MTV/The Box. Peter André noemde hij zichzelf. Nou ja, noemt, want hij loopt nog steeds rond. Alleen niet meer halfnaakt. Althans, dat denk ik. Ja, welke 90s kid kent ‘m niet? Peter ‘Mysterious Girl’ Andre. In 1996 begon voor mij wel een beetje de sexy muziekgolf van de 90s.
I STOP AND STARE AT YOU, WALKING ON THE SHORE..
PETER ANDRE – MYSTERIOUS GIRL (1995)
Oooooh, mysterious girl
Het lied waarvan ik vreemd opkeek en waardoor muziek, mannen en vrouwen ineens een extra dimensie kregen. Ik had geen idee wat ‘ie allemaal zong daar op het strand, maar ik wist wél dat ik die ‘Mysterious Girl’, wilde zijn. Ik denk zomaar dat onze ouders er wel eens een tic van gekregen kunnen hebben dat hun jonge meissies al naar zoiets keken op TV.
Hoewel, zouden ze het hebben geweten? Muziek luisteren, behalve Kinderen voor Kinderen, gebeurde meestal achter gesloten deuren.
Oudere vriendinnetjes
Mijn herinnering aan de clip van Peter André speelt zich in ieder geval af in de slaapkamer van een van mijn vriendinnetjes. Ik ben geboren en getogen in Schiedam (naast Rotterdam) en zij woonde bij mij om de hoek. Ik was een heel onschuldig meisje van 10, dat andere meisje was 12 of 13. Het meisje dat mij met deze muziek bekend maakte, was het buurmeisje van mijn beste vriendinnetje. Wij waren daar vaak en zij mocht meer, had ook TV en muziek op haar kamer, dus dat was spannend.
Het meisje in kwestie bleek veel verder dan wij onschuldige duiffies en had bovendien een oudere broer. Ze kreeg dus van alles mee wat tieners in die tijd deden, zo ook horrorfilms, sex en deze “sexy” 90s hits. Als klapper had ze ook nog een oudere nicht, die in dezelfde straat woonde, en die meid was echt haar voorbeeld.
Haar nicht moet 16/17 geweest zijn. Dat was natuurlijk een gigantisch verschil met ons. Zij spiegelde zich aan haar nicht: ouder dus stoer, mooie meid, donker haar, we zagen ineens jongens, want zij ging al uit. De jongens vonden haar mooi, mijn vriendin ging zich anders kleden en ik zag dat. Je kent het wel (denk ik..)
Je kan je voorstellen dat er een wereld openging voor mij. Een wereld waar ik achteraf gezien helemaal niet klaar voor was, dus heel onzeker van werd. Ik kénde die wereld helemaal niet, maar wilde er graag bijhoren, dus betrad ‘m wel langzaam.
Te grote overgang voor een klein meisje
Zelf had ik ook vrij snel een TV op mijn kamer, dus ik zapte in mijn uppie ook naar die muziekzenders. Waarschijnlijk als mijn ouders het niet doorhadden, want ik voelde ergens dat het niet helemaal OK was. Iets is me zei dat ik te jong was om naar zoiets te kijken. Ik ben ook nog enig kind, wat anders is dan mijn vriendinnetje die onder een dak leeft met 2 oudere broers. Die ouders waren natuurlijk al wat gewend, ik speelde nog met Playmobil en Barbies.
Als ik er nu op terugkijk, was ik een meisje met twee kanten. Mijn kant die, in mijn speelkamer, hele dialogen verzorgde tussen mijn Barbies. Ik speelde dus ook met de poppetjes in mijn Playmobil-huis en ik luisterde en zong mee met Kinderen voor Kinderen. Ik droeg Disney-kleding en was verder gehuld in allerlei zelfgemaakte creaties van mijn moeder.
Andere kant van mijn medaille
Anderzijds zat ik dus op slaapkamers van vriendinnetjes naar vrij uitdagende muziek te luisteren en naar nog uitdagendere clips te kijken. Van mijn vriendinnetje hoorde ik verhalen over uitgaan in Rotterdam, want haar nicht ging naar clubs. Daar werd gedanst op deze muziek en kreeg ze aandacht van jongens, want ze was natuurlijk prachtig mooi en als je er net zo uitzag, dan wilden de jongens wel.
Niet dat ik wist wat dat betekende, want ik had, logisch, helemaal geen kaas gegeten van jongens. Ik had het gevoel dat ik achterliep. Mijn ervaringen en gedachtes die ontstonden door die gesprekken met mijn vriendinnetje, vloeide feilloos over in hele bedachte gesprekken tussen mijn Barbies, en ja toen ik er een Ken bij kreeg, legde ik opeens nieuwe links.
Wat ik hoorde van vriendinnetjes, speelde ik na met mijn Barbies en ik weet dat mijn moeder daar mee zat want Sascia doet ineens allemaal gekke dingen met haar Barbies.
Ik kreeg gewoon van alles geïnjecteerd van mijn omgeving en in plaats van erover te praten, uitte ik het zo. Compleet onschuldig, maar ik durfde er niet over te praten. Ik wist natuurlijk ook wel, dat als ik mama vertelde waar mijn vriendinnen het over hadden, met andere woorden: hoe groot die invloed eigenlijk was, ik er niet meer naar toe mocht. Althans, dat gevoel had ik.
Move your body close to mine?
Om terug te komen op Peter André, die maakte wat los met zijn sexy muziek in de 90s: hij wilde ‘een’ lichaam bij zich voelen en van alles met dat lichaam doen. Voor mij was dit een heel controversieel liedje voor die tijd – 1995 – ik was serieus 9 jaar oud en ik kreeg dat lichaam voor mijn neus. Vrouwen zijn sexy? Wat is dat? Mannen lopen zo over het strand?
Ik bedoel, op die leeftijd, had ik alleen mijn vaders bovenlijf gezien die uit de badkamer kwam. En zelfs bij papa herinner ik mij een dikke rood-zwart gestreepte badjas. Bij mijn moeder trouwens ook, een lichtroze die ze nu nog steeds heeft. Wij waren niet van het naakt thuis. Je kan je dus voorstellen hoe gefascineerd ik was door onze Peter André: dit had ik nog nooit gezien.
Kortom: het contrast met deze sexy muziek beweging eind jaren 90 kon niet groter zijn tegenover mijn kleine meisjes-karakter en dat vond ik erg lastig.
Linda, Roos en Jessica (1995)
Naast muziek van Kinderen voor Kinderen en Peter André (ha, grapjas!) was ik ook groot fan van de soap Goede Tijden, Slechte Tijden. Achteraf ook geen kijkmateriaal voor een jong meissie, maar ik keek alle soaps.
WE LIGGEN UITGEPUT VERSTRENGELD IN ELKAAR. IK VIND JE TOCH WEL LIEF, DUS JE BENT NOG LANG NIET KLAAR
LINDA, ROOS EN JESSICA – ADEMNOOD (1996)
Zie je het voor je, GTST kijken nadat ik een rondje had gespeeld met mijn Barbies. En ja, net als de gesprekken met mijn vriendinnen, speelde ik ook scènes uit GTST na met mijn Barbies. Ik lijk wel maf als ik dit zo schrijf en heb me er lang voor geschaamd. Die schaamte is me waarschijnlijk aangepraat, want ik weet nu dat het niets is om me voor te schamen.
Het was invloed van buitenaf die ik maar al te graag opnam, want ik wist niet beter en wilde erbij horen. Ik zal vast een keer op mijn kop hebben gehad dat wat ik deed, niet hoorde. Erover praten was niet gepast, dus deed ik het zo. Anyway, GTST kwam met Linda, Roos en Jessica.
Eigen taal is nog heftiger
Hoe poppy en gezellig die meiden ook waren, die zongen ook alleen maar over mannen en sex en alles wat er in die combinatie mogelijk was. Het ging allemaal over sexy zijn en mannen voor je winnen, ze uitdagen en krijgen wat je wilt. Het drietal was vooral ontzettend vrolijk en poppy, maar wel sexy en uitdagend.
Dat was ook nog Nederlands, dus die songteksten gingen er nog sneller in bij me. Ik bedoel vannacht was heftig, je krijgt van mij een dikke tien? Het kwam uit in 1995 en ik ben van 1986, dus ik was zonder dollen 9 jaar oud toen ik dat liedje voor het eerst hoorde. 10 jaar oud en ik vond die dansjes, melodie en tekst geweldig.
Ik moet direct ons het oudste nichtje van mijn vriend denken. Die is nu 7 of 8 en haar ouders krijgen er ook mee te maken. Daar moet je als ouders op de juiste manier mee om kunnen gaan, anders zitten zij dit later ook zo te tikken. Nee hoor, geen trauma-counselling hier, maar het zal best lastig zijn als ouder.
Iedereen luisterde ernaar en zoiets houd je niet tegen. Tenzij je je kind afsluit van de buitenwereld.
Als de belevingswereld verandert
Een kind heeft gewoon een bepaalde bewegings-en orienteringsvrijheid nodig. Als ouder kun je ze alleen sturen, opleggen werkt niet, want dan doen ze het juist. Daarbij kijk ik naar mezelf: Sascia, dat mag niet! Hey, interessant. Sascia, dat is vies. Oh, dan moet ik er vanaf blijven, want dat zeggen papa en mama. Sascia, dat hoort niet! Wat een oordeel is, maar ze willen je alleen beschermen, dus zit dat in je hoofd. Eerlijk: hoe groot wordt de verleiding om iets dan juist wél te doen. Vooral als je bij een groepje hoort, als je het wel doet?
Ik hoop dat ons kind later wellicht naar ons toekomt met vragen over wat hij of zij ziet en hoort. En nog veel belangrijker: dat wij er niet van schrikken en die kleine goed kunnen informeren. In alle eerlijkheid heb ik me heel lang geschaamd over alles wat er bij mij veranderde door die muziek eind jaren 90. Juist door muziek en door series kwam ik heel vroeg in aanraking met sexualiteit en ik snapte er niets van.
Ook in soaps zag je natuurlijk niets anders en het is een gigantisch verschil als je ernaar kijkt wanneer je 16 bent, of 10/11. Dat snap je allemaal nog niet en als er dan ook nog mysterieus – komt die Mysterious Girl weer – over wordt gedaan, verandert het in taboe. En dat hoeft niet, nergens voor nodig.
Deze laatste alinea is ineens een stuk serieuzer geworden dan ik in gedachten had, stay tuned voor meer. Er komt nog een deel II aan, met meer muziek uit de jaren 90.