Gisteren had ik mijn laatste les van mijn cursus Spaans. Eigenlijk wilde ik het vanaf dag 1 kenbaar maken op Instagram, maar toen ik besefte waarom, deed ik het juist niet. Dit is iets van mij, en wat heeft een ander ermee te maken dat ik iets ga doen? Zo niet 2019, waarin men vaak alles op de socials knalt. Maar ach, ik ben ouderwets, hield het lekker offline. Nu schrijf ik er wel over, omdat ik er beter door ben geworden en jou er graag over vertel.
Dus, hierbij 5 reden waarom een taalcursus absoluut een goed idee is (+ angsten).
Zoals ik zei: deze cursus Spaans deed ik puur voor mezelf, net als naar Berlijn verhuizen in 2014, net als 2-3 keer per week sporten sinds augustus. Iets puur voor mezelf doen, voelt goed. Het is iets wat niet van nature in mijn systeem zit. Ik handel(de) meestal in het belang van anderen, of nog erger, omwille van andermans verwachting of mening.
Met Spaans merkte ik dit heel sterk. Iets meer dan een jaar heeft het mij gekost om weer dat klaslokaal te betreden. Ik vertelde mezelf dat het niets voor mij was, dat ik het niet nodig had, terwijl het eigenlijk hierom ging:
- In een groepje werken vind ik niet leuk, omdat ik heel individueel ben en niet afhankelijk wil zijn van anderen
- Spaans leren, betekende in mijn hoofd ook dat mensen verwachtingen van me hebben in mijn dagelijks leven (lees: de vrienden van mijn vriend of familieleden. Bwaah, dat wil ik niet, dus doe ik het maar niet
- Spaans leren spreken, betekent op lange termijn dat ik een betere band krijg met Barcelona. En dat mag niet in mijn hoofd, want ik houd het meeste van Berlijn. Dit terwijl die twee meer dan prima naast elkaar mogen bestaan en mijn leven juiste verrijken
- Ik had al sinds februari een selectie van talenscholen in een document, maar kiezen durfde ik niet. Dan was er namelijk geen weg terug, dan moest ik erheen en wat gaan doen en ik hou niet van moeten
- Ik wilde niet in een klasje expats terechtkomen, omdat ik bang was dat ik ze leuk zou gaan vinden, om ze vervolgens weer “kwijt te raken”
Goed, alle bovenstaande müll viel dus achter elkaar weg, toen ik drie weken geleden op een Thanksgiving-feestje was. Ik ontmoette daar twee meiden die een cursus Spaans bleken te volgen. Ik had hele leuke gesprekken met die twee meiden en ze bleken pas in hun eerste week te zitten. Ineens vlogen alle tegenstrijdige cursus-gedachten dus het raam uit en ik besloot: ik ga die school mailen en wil direct die cursus in. Connectie bleek dus de sleutel. Het was een angst van me om weer alleen naar school te gaan. Door die meiden was die ineens weg, en goddank.
Laat me je 5 redenen geven waarom je er goed aan doet om een cursus te volgen om een taal onder de knie te krijgen:
Connectie met anderen
Iets waarvan ik dacht het juist niet nodig te hebben, bleek het allerbelangrijkste. Belangrijker dan de taal eigenlijk wel. Die meiden trokken mij over de streep en mijn leven is zoveel gezelliger geworden de afgelopen twee weken. We trekken veel met elkaar op, laten drie nationaliteiten samensmelten, kunnen het enorm goed met elkaar vinden en komen ook bij elkaar thuis.
Routine/structuur voelt goed
Sinds juli werk ik vanuit huis en ik voelde dat het niet het beste in me naar boven haalde. Tot nu toe heb ik nooit in cafés of bars gewerkt, want dat vond ik onzin en geeft extra kosten. Vanaf dag 1 van de cursus heb ik ineens iets vasts van 11.30 tot 13.30 uur. Ik word weer geacht om ergens te verschijnen en dat is goed voor me. ’s Ochtends tijd voor mezelf, vaak al eerder naar school lopen (30 min heen, 30 min terug) en daarna sta ik al buiten, dus doe ik vaak ook nog iets anders. Zó lekker!
Meedraaien in de maatschappij
Het is niet niets om naar een ander land te verhuizen. Let alone, om ook nog een nieuwe taal te leren. Nu heb ik eerder Spaans gestudeerd, maar dat is 5 jaar geleden. Het is anders nu ik ouder ben. Sinds ik elke dag Spaans (ik maak er een werkwoord van), heb ik weer het gevoel dat ik meedraai in de maatschappij. Ik kom meer buiten, ontwikkel mezelf, heb meer energie, weer verbinding met anderen en heb ook weer de kans om anderen te inspireren, er te zijn voor mensen. Dat me nuttig voelen, meedraaien in een groter geheel, is iets dat ik erg miste.
Extra beweging
Deze is optioneel. Ik zei al dat ik naar school loop. Dat besloot ik zo sinds de eerste dag. Ik ga ook 2 keer per week naar de gym, en toen ik thuis werkte, liep ik daar ook naartoe. Hoewel het openbaar vervoer in Barcelona heel goed is, heb ik er nooit aan gedacht om te “trammen”. Dus vaak neem ik mijn sportspullen mee naar school en duik na de les de gym in. Bijkomend voordeel is dat ze 7 minuten lopen van elkaar zitten, dus er is geen excuus om niet te gaan. Zo komt het nu dat ik minstens 7.000 stappen per dag haal, waardoor ik dan weer gemotiveerd ben om er 10.000 van te maken.
Ik merk serieus verschil door al dat gewandel en mis het NU al.
Ik ben weer eens trots op mezelf
Afgelopen dinsdag hadden we tussentijds examen (ik doe A2). Ik merkte direct faalangst bij mezelf. Ineens dacht ik: oh, beheers ik het allemaal al wel wat we geleerd hebben? Oh, maar ik loop achter, want heb de eerste twee weken gemist. Neeeee, wat nu als de meiden het tot B1 schoppen en ik in A2 moet blijven?
De meiden bleken dezelfde gedachte te hebben, en dus besloten we eigenlijk gedrieën dat het geen zak uitmaakte wat we zouden scoren.
Na het examen bleek dat niveau A2 sowieso 3 maanden duurt (haha!). Het leek me ook ergens al raar dat je binnen één maand na je start een niveau kan stijgen. Anyway, we zouden dus allemaal gewoon in A2 blijven. Prima!
De dag erna kregen we de uitslag en glom ik van oor tot oor. Mijn score was hartstikke goed en ik stuurde het direct door naar mijn vriend en vriendin. Meine gute, ik was TROTS, ik voelde de tranen opzwellen van geluk. Ik heb weer iets voor MIJ gedaan, in MIJN belang, waar ik ZELF beter van word.
Niet omdat een ander iets zegt of vindt, deze beslissing was écht de mijne en dat voelt goed. En achteraf bleek ik gewoon angstgedachten te hebben (daarover de volgende post)
Nu is het dus schluss vanwege de kerstvakantie. 7 januari gaat het weer verder, en hoewel we op vrijdag vrij zijn, mis ik het NU al om niet meer naar school te gaan.
Voor een ieder die emigreert en loopt te twijfelkonten: luister naar je hart en doe het (alleen) voor jezelf. Dan zul je ook merken dat je motivatie stijgt.
Ik heb mezelf een kans tot nieuwe ontwikkeling gegund en raad het iedereen aan!