Het begon voor ons afgelopen woensdag toen mijn vriend de mededeling kreeg om vanaf donderdag thuis te werken.
Ik schreef hier al over onze geplande terugkeer naar Berlijn die door Corona niet doorgaat, maar de situatie is toch wel echt heftig. Sinds anderhalf jaar woon ik dus in Barcelona (daarvoor 4,5 jaar in Berlijn) en ik zie de mens hier op straat veranderen. Aan de ene kant is er massa-hysterie in de supermarkten en alle winkels voor levensmiddelen. Aan de andere kant staan de mensen die ‘zorgeloos’ door onze straat (we wonen in één van de meest gastronomische straten van Barna) banjeren. Alles is gesloten, dus wat doen ze? Rustig zitten en een drankje tot zich nemen, uitgebreid gaan zitten roken, kletsen met een groepje. Alsof er niets gaande is, alsof de regering niet de noodtoestand heeft uitgeroepen.
Daar kan ik boos om worden, maar inderdaad, het heeft totaal geen zin. Het is net een slechte film waarin een besmettelijk virus de hoofdrol speelt. Volgens mij weten we allemaal niet zo goed wat we ermee aanmoeten. Wat ik wel weet, is dat we ‘gedwongen’ worden het te accepteren. Er is nu eenmaal niets dat we kunnen doen, het is werkelijk een kracht sterker dan wij allemaal bij elkaar.
Wel kunnen we het gepanikeer indammen en vooral positief te blijven. Toegegeven, toen deze rel begon een paar dagen terug brak ook in mijn hoofd de pleuris uit. Eigenlijk vooral omdat ik graag zwem en dans en we het natuurlijk aan voelden komen dat de sportscholen dichtgingen. Afgelopen week was ik ziek, dus ik kon niet sporten. Een week zonder sport maakt dat ik me slap voel. Logisch ook, als je gewend bent aan beweging en je ineens op de bank ligt, dat is vervelend. Donderdag voelde ik me beter, maar brak de Corona-golf uit. Eerst liet onze gym nog maar 50% van de leden toe (rare regeling) en de dag erna sloten ze de deuren.
Het hypocriete is dat ik sowieso niet van druktes houdt, laat staan in een gebouw met zwetende mensen wil staan. Wel is het ineens andere koek als iets niet meer ‘mag’ of ‘kan’.
Maar goed, niks aan te doen, overmacht, accepteren en doorgaan.
Gisteren werd hard gespeculeerd over de grenzen dichtgooien en werden we al vriendelijk verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven. Nu ben ik al iemand die graag en veel thuis is, maar nogmaals: het is een groot verschil of je thuis ‘mag’ blijven of thuis ‘moet’ blijven. Tot nu toe is het de eerste optie. Nu we waarschijnlijk vanaf maandag ‘op slot’ gaan, vind ik het toch érg heftig.
Desondanks besluit ik het positief te zien (voor zover dat natuurlijk mogelijk is). Ik kan heel veel dingen gewoon thuis doen! Zwemmen en Zumba valt weg, maar daarvoor zijn alternatieven. Luci (onze mopshond) uitlaten, dat is het enige waarvoor we echt naar buiten moeten. Thuisblijven ansich is dus geen ramp, wel een omschakeling.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik sowieso niet van drukte en/of grote groepen mensen houdt. Werken doe ik het liefst thuis, waar ik alles bij de hand heb en ik kan er ook van genieten om thuis tussen de middag een lunch te bereiden en ’s middags lekker op de bank te ploffen.
Yoga, workouts en mediteren kan ook thuis, dus als ik even heel diep in mijn hart kijk, is het voor mij geen ramp om thuis te blijven. Wél vind ik het een heel heftig idee wat er allemaal in de wereld en in de stad waar ik woon aan de hand is. Dat alles dicht is, dat ik Barcelona niet meer terug ken en dat dit allemaal binnen 4 dagen hier is gebeurd.
Ik voel dat ik, we ineens een soort van ’teruggedwongen’ worden naar de basis. Normaal in het weekend heb ik altijd de drang om naar buiten te gaan. Dan lunchen we of dineren we buiten de deur en zitten we op terrasjes. Daardoor kom ik niet toe aan andere dingen waarvoor ik thuis ‘moet’ zijn. Bizar dat er zo’n crisis moet uitbreken om eindelijk eens voor wat dingen te gaan zitten. Dat ik daar eerder dus geen prioriteit aan af.
Het is meer dat, ook al werk ik momenteel niet en heb ik dus al tijden ALLE tijd van de wereld, ik alsnog gehaast leefde.
’10 minuten mediteren, 10 yoga, en dan moet ik echt naar buiten hoor, want buitenlucht is goed.’
‘Ja joh, die kledingkast en dat interieur, dat komt wel. Het is nu zonnig (ja duh, ik woon in Spanje) dus naar buiten – niet in mijn walkin closet gaan lopen rommelen.’
‘Oeh, ik wil dat boek graag lezen of graag een uur mediteren of yoga doen, maar dat DUURT zo lang. Het nam allemaal zoveel tijd in beslag, terwijl ik wel rustig 2 afleveringen van een serie kijk.’
Ja, dat is het: deze Corona-mofo dwingt me tot onthaasting in mijn hoofd. We ‘moeten’ nu thuisblijven, er is niets meer open, dus dit is het uitgelezen moment om deze dingen eindelijk te DOEN. Van die typische dingen waarvoor ik mezelf eerder niet genoeg of zelfs geen tijd gunde.
- De badkamerkastjes uitruimen
Je weet wel, AL die meuk die je ongezien in een kastje smijt. Hoe vaak ik al niet heb gedacht; o ja, moet ik opruimen. Nou, ik kan je vertellen: het is voor zijn kont. Dat kastje is weer overzichtelijk. - Alle kasten eens van meuk ontdoen.
Dat is er eentje waarvoor ik in de mood moet zijn, maar hey, we kunnen toch nergens naartoe, dus dit is een mooie gelegenheid. - Nog een keer mijn garderobe doorkammen en online zetten
Ik ben laatst begonnen met spullen verkopen via Vinted (United Wardrobe werkt niet in Spanje) en dat werkt best prima. Het is het dus waard om nog een keer alles uit te pluizen zodat iemand anders er blij van wordt. - Workouts via Beach Body on Demand volgen – hello CIZE en HipHopAbs.
Niet naar buiten kunnen is geen smoes om niet te kunnen sporten gelukkig. - Meer en langer mediteren
Normaal pak ik 10 minuutjes, omdat ik te onrustig ben voor een half uur. Morgen zet ik in op een half uur. - Hetzelfde geldt voor yoga, ipv mijn dagelijkse 10 minuten eens 30 minuten
Want ja – ik hoef me voor niemand te haasten. Deze heb ik vanmiddag al in de praktijk gebracht en ik was na afloop een stuk rustiger. - Een plan de campagne voor ons interieur gaan bedenken
MaanDEN zeur ik mijn vriend al aan zijn hoofd, of we eens in godsnaam wat spullen op kunnen hangen. Heeft ‘ie nooit zin in en ik heb nog nooit een boor vastgehouden, dus dat is geen goede combinatie. Aangezien we eigenlijk nu in Berlijn zouden zitten, en hij alsnog 5 dagen vacance heeft genomen, kan ‘ie er nu niet meer omheen ;). - Lezen, die 3 boeken die ik minstens een jaar geleden kocht en die staan te verstoffen
Ik ben of een hele actieve lezer, als in elke ochtend of avond. Du moment ben ik niet aan het lezen en weet ik dat het toch helpt om mijn focus even compleet te verleggen. Lijkt het me nu de ideale tijd voor. - Onze trouwdag eens uitgebreid voorbereiden
Op 30 juli 2019 zijn we verloofd, maar we hebben tot nu toe nog weinig ondernomen. De uitnodigingen zijn nog in de maak, ik heb nog geen jurk en we trouwen al binnen 6 maanden. Voor die jurk kan ik niet terecht, tenzij ik ‘m online koop, maar we kunnen in ieder geval eens voor een plan de campagne gaan zitten. Overigens is het te hopen dat het dan einde Corona is, anders gaat het hele feest niet door. Gelukkig is september nog ver weg, dus ik blijf positief. - Schrijven, schrijven, schrijven voor Atelier CIA, want HELLO, nu hebben jullie entertainment nodig, dus kan ik lekker aan de schrijf én heb ik zeker publiek!
- Zou ik het toch bijna vergeten: weer eens een draai geven aan mijn Spaanse talenkennis.
Heb 2 maanden Spaanse groepsles gevolgd, ben toen overgegaan naar 2 lessen privé en daarna nog een weekje Rosetta Stone. Die privéles vond ik helemaal niks, de groepslessen hakten mijn dag zo in tweeën en Rosetta Stone is weer afgelopen. Hoewel ik echt 4 boeken heb liggen om door te kammen en ik tig oefeningen en dingen online kan vinden, is Spaans niet mijn eerste prio.
Er is geen noodzaak, want mijn vriend en ik spreken Engels met elkaar. als ik dat van een ander hoor, denk ik meteen: jezus wat onrespectvol. Je woont in Spanje hoor, je hoort die taal te spreken. Maar goed, zelf moet ik er ook hard aan trekken.
Normaal zou ik dan nog aan de studie gaan vanwege de familie, waarbij we best vaak zijn. Maarrrr door deze pandemie mogen we daar ook niet naartoe, dus tja…. - Mijn Spotify-lijst opschonen. Ik ben geloof ik al 2 jaar nummers aan het toevoegen en er zijn zoveel nummers die ik altijd skip. Mooie gelegenheid om de rambam eens te cleanen
- Hetzelfde geldt voor mijn iPhone – zoveel foto’s, amper schijfruimte, lekker taakje