Sinds we met zijn allen de straat niet meer op mogen, zijn er dingen verandert. Er beginnen mij dingen aan mezelf op te vallen. Logisch ook, want ik word ineens meer met mezelf geconfronteerd. Waar ik daar normaal nog een beetje omheen kan soms, door bijvoorbeeld naar buiten te gaan en te gaan fotograferen (dan vergeet ik alles), kan dat nu niet.
Dus nu moet ik alle entertainment uit huis halen. Vanzelfsprekend let ik dus ook op andere dingen dan mezelf. Normaal ben ik al best nieuwsgierig aangelegd en kan ik me ook snel irriteren aan dingen. Echter, merk ik nu aan mezelf dat ik wel heel erg op anderen zit te letten.
Dit is in zekere zin volgens mij logisch, maar irritant vind ik het wel.
Zoveel rokers in Barcelona
Ik heb een bloedhekel aan rokers. Of ja, niet aan de personen, maar wel aan het feit dat ze een peuk in hun strot hebben en andere mensen (mij) lastigvallen met hun smerige gewoonte.
Nu was ik al van mening dat veel mensen hier roken (volgens mijn vriend telt Berlijn meer rokers), maar nu valt het helemaal op. Tegenover ons wonen bijvoorbeeld mensen die alleen om een peuk te roken, hun balkon opgaan. Logisch, ze zullen hun eigen meur niet binnen willen hebben. Als je rookt heb je ook helemaal niet door dat je jouw eigen toko besmet met die lucht, want ja, ze roken allemaal. Enfin, onze studeerkamer, waarin ik dit alles schrijf facet hun balkon, dus ik zie in mijn ooghoek exact wie, wanneer het balkon opgaat.
Ik voel me net Sherlock Holmes, toen ik zojuist naar mijn vriend grapte ‘dat ik een nieuw persoon op het balkon zag’. Ja, het is om te janken dat ik zo op zit te letten. Na goed, het is ergens ook wel weer grappig.
Overigens vind ik het bizar dat de tabaksshops nog steeds open zijn. Toevallig zit er dus eentje tegenover ons (ironisch genoeg twee verdiepingen onder die rokende buren) en zie je de meest verschillende types daar naar binnen gaan.
Tabaksshops nog open
Gisteren kwam er een man aangekacheld in een scootmobiel. Gewapend met handschoenen én een mondkapje wurmde hij zich uit zijn scootmobiel en kocht tabak. Lekker zinvol ook: zo’n kap op je porum, maar het ding wel omhoog schuiven om die peuk erin te manoeuvreren.
Gevalletje: diep-en dieptriest (net als het feit dat ik hierover schrijf), maar hey, we lachen er maar om!
Wellicht gaan mensen wel sigaretten voor anderen kopen, omdat ze daarmee een smoes hebben om naar buiten te gaan? In mijn ogen is roken geen eerste levensbehoefte, maar het is wat mijn vriend zei: schat, je wilt niet weten hoe die mensen worden als ze niet meer kunnen roken. Ze zijn verslaafd!
Een hoop Pakistanen op straat
Het lijkt soms wel alsof voor de Pakistanen in Barcelona andere regels gelden. Zien ze het nieuws niet, spreken ze de taal niet of hebben ze gewoon collectieve maling aan de regering en hun medemens?
Sinds een dag of 2 (vlinders in mijn hoofd) rijdt de politie rond en worden er mensen van straat geveegd. De 4x dat ik er getuige van was, tijdens een rondje met Luci, of vanaf ons balkon, zijn het altijd ‘dezelfden’. Er is duidelijk meegedeeld dat je niet meer met zijn tweeën mag zijn op straat, behalve als je ziek bent en begeleiding nodig hebt, maar gisteravond zaten er dan weer twee mannen een biertje te drinken op een bankje in onze straat.
Toevallig net tijdens het applaudisseren voor het zorgpersoneel om 20.00 uur, dus de hele straat stond klappend op het balkon.
Boven de wet
Vlak erna riep iemand naar beneden naar die mannen: hey, jullie mogen niet buiten zitten! Jullie moeten naar binnen! Fucking terecht, maar ook shocking. Als ik Spanje één ding vind is het (te) tolerant. Voor mensen om vanaf hun balkon op anderen te gaan staan gillen en te zeggen dat andere mensen weg moeten? Dat is hier vrij shocking. Overigens verdedigden de mensen zichzelf: we drinken gewoon een biertje hoor. Ja, sommige mensen begrijpen het echt niet.
Gisteravond net voor het donker, precies hetzelfde. Zitten er twee op een bankje te eten en ze lieten hun troep nog achter in de planten ook. Ze werden aangesproken door de Guardia Urbana (politie) en hadden ook weer een zegje: jaaaaa, want we zitten hier gewoon. Ja, zijn jullie doof en blind ofzo? Het mag niet. Andere mensen niet en jullie ook niet. Waarom zouden jullie tot de elite behoren die wel naar buiten mag?
Overigens kun je sinds maandagochtend 8.00 uur een flinke boete aan je kont krijgen. Al denk ik dat de politie hen slechts waarschuwde. Wat ik dan ook weer niet op vind schieten, want zo leren mensen het natuurlijk niet. Iets met: wie niet horen wil, moet maar voelen. Dan maar niet fysiek, maar in je portomonee.
Oudere mensen
Die lieve, oude oudjes waarvoor wij massaal binnenblijven. Mijn vriend, zelf Spanjaard, zei het nog: het lijkt wel of de oudste bevolkingsgroep er het meeste schijt aan heeft. We hoorden dat zijn opa een paar dagen geleden nog gewoon naar buiten ging. Ja, die man toch ook: 87 en elke ochtend maakt hij zijn rondje in Calafell. Ineens mag het niet meer! Ik voel ‘m hoor, want ik mag niet meer naar buiten om te zwemmen en dansen en dat raakt mij ook. Kun je nagaan, zo’n oude man. Zijn andere opa (ja, hij heeft alle 4 zijn grootouders nog!) was gewoon boodschappen gaan doen. Die werd dus direct teruggefloten door zijn kinderen, want DAT GA JE NIET MEER DOEN, HET KAN ECHT NIET. Het zijn die ouwetjes hè, die zien het risico niet meer, of willen het niet zien,
Ik kan me daar ook echt over opvreten, doet me erg denken aan mijn vader, die mate van recalcitrantie. Of wellicht aan mezelf, als ik iets niet mag, ga ik ook direct op de barricade.
Daklozen die op straat lunchen
Drie dagen geleden (maandag) liepen we voor het laatst samen buiten. Het is toch bizar! Kletsend over Luci (onze mops waardoor we überhaupt naar buiten mogen) en de situatie, zag ik in mijn rechterooghoek een groepje mannen met eten op een bankje zitten. Ik voelde razernij opkomen, WANT WIJ NIET EN ZIJ WEL, OPZOUTEN! Ik foeterde er al op los en keek expres de hele tijd hun richting op, totdat mijn vriend zei: schat, dat moeten daklozen zijn.
En ja, toen besefte ik me ineens dat zij inderdaad nergens heen kunnen. Sinds deze pleuris is uitgebroken zien we steeds meer daklozen en ongure types de kop opsteken. Ze kunnen natuurlijk niet anders, maar prettig is het niet.
Kortom: door de grote C ligt er een beetje een vergrootglas op sommige vervelende eigenschappen. Normaal let ik ook wel op de medemens en kan ik me irriteren, maar nu we zelf niets mogen (net als ieder ander), ben ik sneller giftig. Gewoon op alle mensen waarvan ik denk dat ze zonder reden op straat lopen.
Wij niet, dus zij ook niet
WAT DOEN ZIJ OP STRAAT, TERWIJL IK BINNEN MOET BLIJVEN?!?! De regels gelden niet alleen voor ons hoor, ook voor jullie! Door hen krijgt dat virus een extra kans. Als je het niet voor jezelf doet, blijf dan binnen voor een ander.
Het hysterische is dat er natuurlijk niet op iemands voorhoofd staat wat hij of zij gaat doen. Wellicht gaan ze naar hun werk, doen ze inderdaad die toegestane boodschap, hebben ze medicatie nodig of zijn ze onderweg naar een hulpbehoevend iemand.
Ik denk dat het mij (en ons allen) soms heel hard naar het hoofd stijgt. We zitten niet in het gevang, het is niet het einde van de wereld. Op social media vliegt de kreet rond: onze grootouders werden opgeroepen in de oorlog, van ons wordt gevraagd om binnen te blijven. Kleine opoffering, maar laten we eerlijk zijn: we zitten eigenlijk wel ‘gevangen’ met zijn allen.