1.12 uur is het. Om 23.39 uur ging ik naar bed, want ik was oprecht moe. Eerst helemaal het licht uitgedaan, want ik dacht dat ik wel in zou slapen. Toch na 5 minuten het licht weer aangeknipt om nog eventjes te lezen. Daar word ik 9 van de 10 keer extra moe van en dat helpt bij het slapen.
Na 5 bladzijden vielen mn ogen half dicht, dus licht uit. Ik ben trouwens in Ongetemd Leven van Glennon Doyle bezig en vind ‘m heerlijk. Maar goed, boek dicht en lekker op 1 oor.
5 minuten in het donker kon ik mijn draai weer niet vinden en hield ons kleine meisje een boxwedstrijd in mijn buik. Mijn hemel, ze is elke dag actief, maar deze enorme bewegingen (alsof ze lag te koprollen) voelde ik nog niet eerder. Het hield even aan, ik riep om mijn vriend (zodat hij ook kon voelen), maar die reageerde niet vanuit de woonkamer. Oh, zo jaloers he – hoe makkelijk die lieverd in slaap komt, zo moeilijk kom ik in dromenland.
Oké, het werkt allemaal niet. Een meditatie dan? Een programma van 15 minuten doet het meestal goed. 9 van de 10 keer val ik na een minuut al weg. Ja, ik zat te erg in mijn focus waardoor ik het hele repertoire gehoord heb en mijn ogen nog wijd geopend had. Nog een keer naar het toilet dan, hoef ik me daar ook niet meer druk om te maken.
Natuurlijk weet ik wel waaraan dit ligt. Naast het feit dat ik hartstikke zwanger ben, heb ik een middagdut gedaan vanmiddag laat. Ik meen dat ik rond 14.30 uur moe werd en ben gaan liggen. Ongeveer 2 uur later werd ik wakker. Nog moe, maar ik viel beter in slaap dan ’s avonds. Het is alsof ik soms ’s avonds bepaalde druk voel om te slapen, die ik ’s middags niet heb. Ja, ’s middags leef ik nog steeds in de gedachte: maar ik kan zoveel doehoen! Inmiddels heb ik me aan middagdutjes overgegeven. Mijn lichaam is druk bezig met ons meisje, daarvoor lever ik nu eenmaal een bank energie in. Plus: ik heb de luxe om whenever I feel like it te gaan slapen.
Ik las laatst dat vrouwen in Nederland (geen idee in Spanje, want ik werk momenteel niet) met 36 weken pas met verlof gaan. Nou, ga er maar aanstaan. Nu heb ik ook wel echt een emotioneel SLOPEND jaar (gehad) én is er nog steeds Corona, waardoor mijn baan niet doorging in maart, maar wauw, tot zo lang werken. Het schijnt normaal te zijn, maar ik vind het knap.
Anyway, die middagdut is dus hoognodig als ik zo’n insomnia-nacht heb. Waar compenseer ik die slaap anders mee? Ik bedenk me zojuist dat het ook niet meehelpt dat ik meer een ochtendmens ben (aangeleerd) dan een nachtbraker. Ik ga liever eerder slapen zodat ik rond 7 uur of eerder wakker word. Pas om 9 uur wakker worden vind ik al ‘zonde van de dag’. In januari 2018 volgende ik een online programma waarbij ik mezelf heb geleerd om gewoon veel eerder op te staan, om frisser de dag te beginnen. De ochtend is hier in Spanje nog lekker rustig, relatief frisjes, ik ben één met mijn gedachten.
Nu ben ik dat in dit huis sowieso veel meer, want deze buurt is veel rustiger. Tenzij de studenten hiernaast op hun terras zitten (maar dat zitten ze dus niet ’s ochtends). Goed, ik dwaal af. Daar lig ik in bed dus ook aan te denken: als ik nu niet in slaap val, word ik morgen zo laat wakker en dat is ook ruk. Ja, mezelf druk opleggen contribueert niet aan het in slaap vallen.
Dus het is nu 8.56 uur de volgende dag en ik schrijf dit met opgezwollen ogen. Ik ben nog steeds moe, maar ben er maar uitgegaan. Heb vandaag een afspraak om 11.30 uur en daarna ga ik denk ik maar weer slapen.
Ik moet mijn slaapje tenslotte ergens vandaan halen..