De eerste post in mijn categorie Barcelona Baby Diaries schreef ik al op 25 maart 2020, twee dagen nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren.
Het is nu 20 december 2020 en nu pas publiceer ik ‘m.
Er is ontzettend veel gebeurd dit jaar, en naast dat we in maart zwanger raakten, en we daar over the moon mee waren, werd onze blijde verwachting vrij hard overschaduwd door COVID en al haar gevolgen. Vrij kort nadat we wisten dat we zwanger waren, ging Barcelona in lockdown én ging het heel slecht met mijn moeder in Nederland.
Hoe blij we ook waren, we hebben eigenlijk de eerste 22 weken niet écht van de zwangerschap genoten. Als in: niet maximaal, niet zoals we dat onder andere omstandigheden zeker wél hadden gedaan.
Vanaf de positieve test ben ik gaan schrijven, het was het enige waarover ik wilde schrijven, maar 1. onze dierbaren wisten het nog niet, want ik was pas 3+ weken én ik dealde met mijn zieke moeder in Nederland.
Kortom: elke keer als ik schreef en wilde publiceren, voelde het alsof mijn keel werd dichtgeknepen.
Wat is 2020 een vreselijk jaar. Waren we niet zwanger geweest, dan had ik eerlijk waar niet geweten wat ik met mezelf aan had gemoeten. Mijn zwangerschap hadden we heel anders voor ons gezien. Hell, wie had verwacht dat 2020 er zo uit zou zien? Ben je dit jaar zwanger geweest, of ben je nu in verwachting, dan gaat ook alles anders. Niet leuk, maar we moeten ermee dealen. Dat geldt overigens ook voor als je iemand bent verloren, of er een dierbare in het ziekenhuis ligt.
Niets is meer hetzelfde.
Mijn moeder is overleden aan de gevolgen van COVID, terwijl ik 8 weken zwanger was. Ik heb 2 middagen afscheid van haar kunnen nemen in het ziekenhuis en ze heeft gelukkig de 8 weken echo nog meegekregen.
We hebben onze dochter naar mijn moeder vernoemd, en ik denk elke dag aan mama.
Enorme vreugde lijnrecht tegenover diep, intens verdriet.
Ik voel me er nu klaar voor om alles op te schrijven en te delen.