Ken je dat verhaal van dat meisje dat absoluut niet naar Vilanova i la Geltru wilde verhuizen, omdat ze daar naartoe verhuizen té Spanje/Spanje vond?
Dat meisje gaat dinsdagochtend verhuizen. Een vriendin van me vroeg me de hoeveelste verhuizing dit is en ik besloot hier een kleine ’trip down moving places lane’ in Barcelona te doen.
Bijna 4 jaar Barcelona
Voor degenen die het niet weten: ik woon in Barcelona, in november zouden we de 4 jaar aantikken, maar per dinsdagochtend wonen we officieel in Vilanova i la Geltrú, een stad op (met de auto) ongeveer 45 minuten van Barcelona. Met de trein is het meer 1,5 uur en daarom pakken we, als we erheen gaan, meestal een taxi. Ja kost wat, maar comfort is ook wat waard. Vooral met een dreumes en een mopshond.
Waarom Vilanova als je in Barcelona woont?
Ja, dat vroeg ik mijzelf dus ook steeds af. Waarom ben ik niet blij in Barcelona? Barcelona was na Berlijn een avontuur. ‘Laten we kijken of we het wat vinden.’ Ja, een enorme luxe inderdaad. Vele mensen dromen ervan om naar het buitenland te verhuizen en ik heb het twee keer ‘gewoon gedaan’. Dat klinkt natuurlijk veel makkelijker dan dat het was, maar uiteindelijk heb ik het lef en vertrouwen gehad dat het, op wat voor manier dan ook, goed zou komen en dat kwam het ook.
Als je daarover meer wilt weten, verwijs ik je naar mijn Berlin Diaries.
Goed, Barna (de enige juiste afkorting van Barcelona) dus: was voor ons beiden – mijn vriend is Spaans overigens – een gok. In de jaren dat we hier woonden is dit nooit onze favoriete stad geweest. Er is eigenlijk nooit een week voorbij gegaan waarop we ons niet aan iets ergerde.
Ja de stad is mooi, we hebben stad, we hebben zee, we hebben bergen. Barcelona heeft mogelijkheden te over en we hebben onze favoriete restaurants en plekjes (daarover is een cityguide in the works!) Maar het is ook overvol hier, je hebt bijna altijd geluid(soverlast) en het is hier in de meeste wijken gewoon ronduit smerig. Daar hebben we definitief geen zin meer in.
Vilanova i la Geltrú
Nu is het zo dat mijn vriend uit Vilanova i la Geltru komt. Al zijn familie woont daar nog, waaronder natuurlijk zijn ouders en dat zijn de enige waarbij we ons lekker voelen om Laia ‘achter te laten’. Trust issues anyone? Ja, misschien, maar zo voelen we ons nu eenmaal. Vanwege onze dislike richting de stad waarin we doordeweeks zijn, gingen we steeds vaker naar Vilanova. De stad is een stuk kleiner, en dus gemoedelijker. Je hebt er alles wat je nodig hebt, dus een stuk minder overwhelm. Het stadsplein is prachtig, het blijft Spanje, dus helaas nog steeds wat vies, maar je hebt wel het strand vlakbij. Sterker nog: het strand is voor ons 5 a 10 minuten lopen. LOVE!
Kindje in Barcelona is voor ons een no-go
De beslissing om te verkassen kwam voor ons ook voor een groot deel door de komst van onze dochter. Alweer bijna 2 is ze, dus ga maar na hoe lang we hierover hebben nagedacht. Je zal je kind hier best groot kunnen brengen, maar wij zien graag meer groen, park, strand voor haar en niet continue de angst moeten hebben dat ze overreden wordt door een auto/fiets/scooter/whatever. Ons (koop)huis staat ook aan een weg, maar tegenover ons huis is een park waardoor wij een heel groen uitzicht hebben. Daar krijgen wij een heel ander gevoel bij dan bij de, voornamelijk, hoogbouw in Barcelona.
De ziel is eruit
Deze post schreef ik al eerder en vandaag om 11.30 uur is de eindinspectie van Carrer de Mossen Xiro 7 – ent C. Het appartement waar we in 2020 kwamen wonen en wat zoveel meer mogelijkheid bood dan ons 1e appartement in Barcelona, Carrer Parlament 53 1-3. Ik kan me nog precies voor de geest halen hoe onder de indruk ik was van het appartement in Mossen Xiro, en het gekke is, sinds we in ons koophuis wonen (nu 3 weken) voelde Mossen Xiro heel klein en hokkerig toen ik afgelopen zaterdag even langsging.
Zo snel ben je dus ergens anders gewend. Natuurlijk staan al onze spullen in Vilanova, dus de ziel, onze ziel, de huiselijkheid is er compleet uit in Barcelona. Vorige week vrijdag had ik een diner van mijn werkgever en zei ik nog: oh, dan slaap ik wel in ons oude appartement. Ik kan je vertellen dat ik blij ben dat ik van vrijdag op zaterdag voor een hotel heb gekozen, ik had me niet happy gevoeld in een leeg appartement – want dan voelt het wel ineens heel groot.
Eindinspectie en borg
Als afsluiter zou het fantastisch zijn als de eigenaar ons de hele borg terugbetaald. Het schijnt een ding te zijn hier in Spanje, de borg, maar wij hebben tot nu toe alleen positieve ervaringen. Laten we die traditie voortzetten. Ja, we weten dat het appartement niet meer in goede staat is, maar dat ligt aan de constructie. Uiteindelijk dus aan de eigenaren die niks tussentijds gerenoveerd hebben. Hoe fijn zou het zijn als zij zich dat beseffen en ze ons fijn onze ‘investering’ teruggeven.
We shall see.
Ik ben blij dat ik afgelopen weekend nog een rondje door ons oude appartement ben gelopen, als een soort echte afsluiter. Tijdens een verhuizing is het allemaal vlug-vlug en moesten we snel de taxi in toen de verhuizers klaar waren. Ik vind het toch altijd prettig om afscheid te kunnen nemen van een appartement. Zeker een plek waar we toch 2 jaar hebben gewoond in heftige tijden.
Mini-terugblik
We verhuisden middenin Covid, net nadat we terugkwamen uit Nederland. Mijn moeder overleden, mijn ouderlijk huis verkocht, én zwanger van Laia. Het was zoveel, het was teveel. We konden wel gillen toen we de ruime patio zagen, dus verhuisden voornamelijk daarom – en om de extra kamer voor Laia. Dolblij waren we met Mossen Xiro, de plek waar ik mijn zwangerschap grotendeels doorbracht en de eerste tekenen van de bevallingen zich aandienden. Come to think of it: Mossen Xiro was Laia’s eerste thuis. Ook ineens mijn enige thuis, vanwege de verkoop van mijn ouderlijk huis. Even slikken nu ik dit schrijf.
Na Covid was er weer bedrijvigheid, ook al hebben mijn dierbaren Mossen Xiro nooit gezien. We vierden er Laia’s eerste verjaardag en ik startte er weer met werken. Ik ontdekte er mijn liefde voor een nieuwe sport waar we maar 15 minuten vandaan woonden (Lovecycle, IK MIS JE)
Maar het is tijd, de hoogste tijd.
Dag Mossen Xiro, we hebben van je genoten, maar het is voor ons tijd om verder te gaan. Ik hoop dat je flink gerenoveerd gaat worden de komende tijd, en dat de nieuwe bewoners net zo fantastisch blij zijn met je patio als wij destijds. Je bent schitterend, maar je hebt wel een goede dosis nieuwe liefde nodig.
Dank je wel!