23 december is het alweer. De nummer 8 in deze Jukebox Adventskalender is voor een nummer dat ik al wat dagen in mijn hoofd heb. Een lied van één van mijn favoriete bands uit de jaren 70. Een band die ik, tot nu toe, twee keer live heb gezien. Een keer in Brussel, een tweede keer hier in Barcelona.
Ik heb het over Duran Duran, en dan in het speciaal over hun meesterwerk ‘Ordinary World’. Voor mij toch wel de tranentrekker uit hun, fantastische, repertoire.
Niet zo gek ook, want Ordinary World is, en dit wist ik niet, een hommage aan een goede vriend van leadzanger Simon LeBon. In 1986 overleed de man aan een overdosis drugs en LeBon schreef het van zich af met dit prachtige, melancholische nummer.
Het gaat dus over rouw en verlies. Echter, brengt Ordinary world mij, met haar dromerige klanken, terug naar mijn achttiende levensjaar. Toen het uitging met mijn eerste vriendje.
#8 Duran Duran – Ordinary world
Ik was 18, de wereld van verkering ging net voor me open en ik had een eerste vriendje. Er was nog MSN (het ouderwetse WhatsApp, alleen voor je pc). Gut ja, toen waren laptops ook nog geen ding! Aan het onderwerp ‘digitalisering’ zou ik ook een post kunnen wijden, als ik eraan denk hoeveel er verandert is! Maar dat is voor later.
Ik gebruikte dus MSN om online met vrienden en klasgenoten te communiceren. Doet me direct aan dat inbelgeluid (WiFi was far, far away) denken, en het feit dat ik maar eventjes mocht, want internetten ging via de telefoonlijn. Dus terwijl ik zat te chatten, konden m’n ouders geen telefoontjes ontvangen.
Ja, dat zorgde voor de nodige irritaties.
Afijn, ik had dus een vriendje en we MSN-den wat af. Toen was het al toxic AF, want op MSN kon je destijds ook al je profielnaam veranderen en volgens mij ook zien of iemand online was? Mijn versie van de hel was dat mijn vriendje online was, maar niets zei.
Het leed dat MSN heet(te)
Sommige mensen hadden gewoon hun naam staan. Anderen zetten er cryptische boodschappen of lyrics in. Ik mocht graag – het zal je niet verbazen – een lyric gebruiken.
Had je verkering, kon er nog weleens Sascia <3 (loves) Robbert staan. Hij was m’n eerste vriendje. Je kon alles aanpassen, en veranderde je, je naam, dan kon dat wel eens verkeerd worden geïnterpreteerd.
Ja, toen al.
M’n eerste verkering was een hobbelige, en zo kwam het dat Robbert op een dag besloot dat ‘ie er niet meer zoveel zin in had met mij.
Hij was online op MSN, maar zei niks (mijn hel dus, ik haalde me honderd dingen in mijn hoofd) en daarvan werd ik onzeker. Ja lieve mensen, alle ellende die WhatsApp hedentendage met zich meebrengt, was er toen al met MSN.
Tussen ons ‘gezegd en gezwegen’: we spreken over 18 (!!) jaar geleden!
Nu mag jij raden welk liedje er op de radio speelde, toen hij me vertelde dat ie ‘het’ niet meer voelde? Juist, Duran Duran – Ordinary World.
M’n wereld, as I knew it, aka mijn eerste verkering, stortte in elkaar en ik wist niet waarom. Hij wist het zelf geloof ik ook niet, want later kwamen we weer bij elkaar. Typisch.
Enfin, dat is mijn eerste directe herinnering aan deze knaller van Duran Duran.
Duran Duran op Cruilla Barcelona 2022
Ordinary world is een prachtig, maar toch ook zwaar lied dat ik niet opzet voor mijn plezier. Meestal hoor ik het onverwachts in mijn playlist, of ergens op een radio in een winkel. De instrumentale intro slaat altijd in als een bom. Als je het lied kent, snap je wat ik bedoel.
Het maakt me altijd melancholisch en verdrietig, en toen Duran Duran het speelde op Cruilla Festival dit jaar, moest ik huilen. Te verwachten ook. Ik zei het van tevoren al: als ze dit lied spelen, barst ik waarschijnlijk in tranen uit. Die klanken, die stemmen en dan ook nog live met een groep mensen.
Publiek geeft het een extra dimensie, en het weten dat een ieder hier zijn of haar herinnering bij heeft, is dan letterlijk de druppel.
Ze droegen Ordinary world in dit geval, dit jaar op aan oorlogsslachtoffers, maar mijn gedachten gingen uit naar mijn eigen ordinary world.
Na het verlies van mijn vader schudde mijn wereld op zijn grondvesten, en ook na het overlijden van mijn moeder in 2020 werd mijn basis, mijn ordinary world, onder me vandaan getrokken. Ik denk elke dag aan mijn ouders, maar zet dit lied aan en de sluizen gaan open. Beelden van hun laatste momenten flitsen als een (slechte) film aan me voorbij.
In perspectief
Och, hoe ik had gewild dat de break up met mijn eerste vriendje nog mijn herinnering aan dit nummer zou zijn, in plaats van mijn ouders die er niet meer zijn. Zoveel kan er veranderen in een leven. Verlies en rouw plaatsen ook direct zaken in perspectief. Iets futiels als een break up, terwijl dat op het moment als het einde van de wereld voelt, is zo NIET het einde van de wereld.
En ja, zelfs het verlies van ouders is dat niet, want IK ben er nog steeds. Het was echter wel, twee keer, het einde van de wereld as I knew it. Het einde van mijn eigen ordinary world, einde van vanzelfsprekendheden.
And as I try to make my way
Duran Duran – Ordinary World (1993)
To the ordinary world
I will learn to survive
Ja, ook dit soort anekdotes zijn extra voelbaar in de decembermaand. En dat mag. Sterker nog: na het schrijven van het eerste deel van deze post, liep ik op het strand, zette ik Ordinary World op en heb ik ongegeneerd gehuild. Normaal denk ik nog: oeh andere mensen niet laten zien dat ik huil, vlug wegvegen. Nu had ik er maling aan. Als ik verdriet tegenhoudt, raak ik verstopt en komt het er op een andere manier, meestal onredelijke, manier uit.
Top 2000
Iedereen dealt anders met rouw en verlies, maar op de een of andere wijze helpt dit lied wel wat. Alsof me een hart onder de riem wordt gestoken met de tekst. Uiteraard omdat Simon LeBon (leadzanger van Duran Duran dus) uit ervaring spreekt. Hij heeft verlies van dichtbij meegemaakt en kreeg daardoor inspiratie voor deze plaat.
Het doet me dan ook goed om te zien dat Duran Duran wederom in de Top2000 staat. Wel pas op plek 802, maar hey, ze staan erin.
Ik zou zeggen: zet ‘m eens op, luister naar de tekst en hier geef ik je de rest van deze Jukebox Adventskalender 200 op een rij:
Jukebox Adventskalender #1 The Source ft. Candy Staton – You’ve got the love
Jukebox Adventskalender #2 Haddaway – What is love?
Jukebox Adventskalender #3 Wet Wet Wet – Love is all around
Jukebox Adventskalender #4 Level 42- Lessons in love
Jukebox Adventskalender #5 Juan Luis Guerra – Burbujas de amor