Och, wat kan er in een jaar veel veranderen. Laat me je meenemen in mijn gevoel bij Lapso Studios in Barcelona – een jaar later
Vrijdagmiddag deed ik een indoor cycling les bij Lapso Studio’s in Barcelona. Was niet de eerste keer, wel de beste keer.
Vorig jaar vond ik het zo eng om weer iets nieuws te gaan proberen. We zaten net na Covid toen ik op 12 februari 2022 naar Lapso Studio’s liep. We woonden nog in Barcelona, dus ik kon lopen. Och, de luxe.
Eerste keren zijn altijd ‘moeilijk’
Ik mis niks aan Barna sinds we in Vilanova wonen, maar de indoor cycling studio’s als Lapso (en ook Lovecycle) mis ik wel heel erg. Het was mijn, zeer regelmatige, workout waar ik naartoe kon lopen, en dat heb ik niet meer.
Ja, er zijn diverse andere sportscholen- en mogelijkheden hier, maar als ik eenmaal mijn favoriet heb gevonden, ben ik erg conservatief. Nu maak ik er dus gebruik van als ik voor iets in Barcelona ben.
De eerste keer deed ik het bijna in mijn broek. Ik wilde graag, maar praatte mezelf eruit. Ik was heel zelfbewust en alleen maar in mijn hoofd bezig. Graag heb ik controle over stiuaties en dat had ik daar niet. Het was immers de eerste keer dat ik naar zo’n class ging en ook al spreekt het vrij voor zich, ik had geen idee hoe het er in de praktijk aan toe zou gaan.
Ik weet nog dat ik op weg naar Lapso Studio’s een kennis sprak en mijn zenuwen uitte. Zij is een fervent wielrenster en dus bekend met indoor cycling. Joh, je gaat het hartstkke leuk vinden en je zo energetic voelen na die les. Ga gewoon, je kan het!
Hoe een mens verandert
Kan me echt niet meer voorstellen hoe ik me destijds voelde. Binnenkomen vond ik eng, praten vond ik eng, al die fitgirls om me heen vond ik eng. De eerste keer sporten deed ik geloof ik in een oud Decathlon broekje en shirt. In ieder geval had ik geen nieuwe attire gekocht. Weet niet eens of ik wel een sportbh had eigenlijk…
Bij alles scheet ik in mijn broek. En het was net na Covid. Ik droeg nog een masker binnen, en er waren zeer weinig mensen die hetzelfde deden. Dat maakte dat ik me ongemakkelijk voelde. Als je een eerste keer ergens komt weet je natuurlijk helemaal niet waar alles staat en de medewerker leek ook heel gehaast.
Als ik nu, een jaar later, terugkijk is dat logisch. Lapso was letterlijk net open en ze moesten zelf waarschijnlijk hun weg ook nog vinden!
Zo’n ander perspectief nu als dat ik mijn stuk over mijn eerste ride vorig jaar schreef. Verandering in mindset wel.
Lapso Studios in Barcelona – wat vind ik er een jaar later van?
Nu ging ik voor de 14.15 uur ride. Normaliter rijd ik graag in de ochtend, maar de 14.15 uur kwam zo uit en, ook al was het 100 graden buiten, ik ging ervoor. Voelde me echt compleet anders nu en weer op die fiets zittende dacht ik echt: man, dit moet ik vaker doen. Pak gewoon die gekke trein vanuit Vilanova, ga 50 minuten iets doen, de 25 minuten lopen naar de studio is een pre-workout en lekker fietsen.
Doe het 1 of 2 keer per week. Daar voel ik me mentaal zoveel sterker en energieker door.
Want dat is het precies wat me tegenhoudt: de tijd die het kost om bij de studio te komen. Mijn gevoel denkt: fuck it, maar mijn ratio laat de realiteit weer overal overheen lopen en zegt: nee joh, je bent gek. In de trein en dan nog een stuk lopen voor 45 minuten op een fiets? Tja, ik denk dat je er iets voor over moet hebben he.
Zolang ze geen indoor cycling classes in Vilanova aanbieden.
Nog even terug over Lapso Studios inhoudelijk: eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het de eerste keer (vorig jaar, toen ze net begonnen) tegen vond vallen. De kleedkamers waren klein en fucking druk. Je kon je kont niet keren, alles was chaotisch. Beneden in de cycling room (je fietst in de kelder) hadden de medewerkers geen tijd om iedereen te helpen met de fiets, dus moest ik het aan degene vragen die naast me reed.
Vond ik destijds stom, maar het lag ook aan mij: ik dacht: laat maar en vroeg niet om hulp.
Wereld van verschil
Nu was ik veel zelfverzekerder. Op alle aspecten. Ik bedoel: in Barcelona ging ik op een gegven momment 3x per week naar Lovecycle (concullega van Lapso), dus dan weet je hoe het werkt. Over mijn ervaring bij Lovecycle schreef ik hier een stuk!
Het ding was dat ik 1 ride deed bij Lapso, en dat was in het Spaans. Indoor cycling bevat ook een mentaal gedeelte, waarin een motivational speech zit door de instructeur. Die komt nu eenmaal beter binnen in een taal die je goed verstaat, dus daardoor koos ik voor Lovecycle. Puur omdat een instructeur daar zijn lessen in het Engels deed.
Ik raakt vervolgens verslaafd aan de lessen van die instructeur en kwam niet meer terug bij Lapso.
Na de les was het natuurlijk wat drukker in de kleedkamers, MAAR de sanitaire voorzieningen waren schoon, ze hebben shampoo, bodygel en conditioner. Er zijn fohns, er staat deo, tampons and basically alles wat vrouwen nodig hebben.
Niet meer pontificaal vooraan
Handdoeken kun je daar pakken, schoenen zitten bij de prijs inbegrepen. Alleen je water moet je of daar vullen, of kopen.
Zag nu zelfs dat ze een samenwerking hebben met Flax and Kale, dus je kan sapjes kopen. Plus, ze hebben een smoothiebar en koffiehoek. Het terras van het gebouw is leuk ingericht en ik begreep dat je er ook even kan blijven zitten om te werken! Dat soort dingen vind ik top.
Ben dus erg blij met Lapso en overweeg morgen (maandag, vrije dag) weer een ride te gaan doen. Dan alleen niet meer op fiets 15, want die zit RECHT voor de instructeur en dat vond ik toch ietwat genant.