Hamburg, februari 2024
Het eerste wat ik vanmorgen deed was opzoeken wat de ‘Ruhezeiten’ in Hamburg zijn. Laat me je meenemen in een van de grootste verschillen tussen Spanje en Duitsland.
Ruhezeiten is naar het Nederlands vertaald ‘rusttijden’. Wat weer staat voor de uren/dagdelen dat je letterlijk rustig moet zijn. Of in Plattdeutsch: je gefälligst dein Fresse halten muss!
Je dus je kop moet houden en geen geluid mag maken. Mij schiet nu een lied van Kinderen voor Kinderen in mijn hoofd, maar aangezien ik stil moet zijn – vermoei ik je er maar niet mee. Wel bonuspunten voor je, als je weet over welk lied ik het nu heb.
Sowieso is Duitsland een stil land, op een uitzondering na, en dat was voor mij altijd prima. Ik ben zelf ook niet luidruchtig. Al is die volumeknop ook wel ietwat omhoog gedraaid na 5 jaar Spanje, en houd er ook niet van om andermans equipment te horen rammelen als ik rustig thuis zit.
Over wassen en ‘esthetiek’
Echter, hoe streng de Duitsers hierop zijn vind ik bizar. Het gekke is dat ik voorheen in Osnabrück en Berlijn heb gewoond (5 jaar), al deze regels ook in mijn contract hebben gestaan, maar ze me entweder (of) niet stoorden/ik me eraan hield/het geen probleem vond. Ik kan me niet voorstellen dat ik er maling aan heb gehad en destijds op zondag een wasje heb gedraaid. Maar nu ik 5 jaar in Spanje zit en weer zo nu en dan terug ben in Duitsland vind ik het meer dan belachelijk dat een land/wetten bepalen wanneer je bepaalde zaken wel of niet kan doen.
Er zitten trouwens verschillen in Bundesländer (provincies in Duitsland). Zo is Berlijn niet echt Duitsland. Berlijn is zo internationaal en multiculti – daar is men toleranter. Hoewel ik, destijds in mijn appartement in Friedrichshain, ook een aantal klachten heb gehad.
Zo wordt het niet op prijs gesteld (en lees ik ook in ons Hamburgse contract nu) dat je geen was of andere zaken over het balkon mag laten drogen. Dat stoort andere mensen. In Berlijn kreeg ik letterlijk ooit een hele boze, handgeschreven brief in mijn Briefkasten (brievenbus) waarop een van mijn buren haar ongenoegen uitte over mijn ‘gedrag’.
Klachten toen ik in Berlijn woonde
Ze woonde blijkbaar tegenover me en zat tegen een groot deken aan te kijken wat ik op het balkon te drogen had gehangen. Dat verstoorde de estethiek en ik dacht echt: jeetje, waar HEB je het over. En bovendien: je weet waar ik woon, bel aan en vertel het me. No need to get official met een handgeschreven brief. Later stond ze ook nog een keer foeterend (boos) aan de deur in de avond.
De vrouw had het niet meer met mijn ‘asociale’ gedrag en ze had ook de Hausverwaltung (de beheerder van het gebouw) ingeschakeld, want ik was unverschamt. Naaaaa, doe even normaal. Have a break, have a KitKat.
Verder had ik in Berlijn 1x gezeur met de buren vanwege de muziek. Wij zaten op mijn balkon en hun zoontje lag te slapen. Muziek stond te hard (dat hangt ook weer van de persoon af), maar de buurman appte me en ik snapte ‘m.
De meest heftige klacht ging over mijn hond. Ik woonde in Beriljn met mijn mopshond en daar heb ik een groot conflict mee gehad. Ik werkte fulltime en volgens de buren blafte Luci ongelooflijk vaak. Oef, als ik daaraan terugdenk.
Zo erg dat de buren, achter mijn rug om, al de beheerder van het gebouw inschakelden EN mijn huisbaas om mij vervolgens op mijn werk (!!!) te bellen dat ik iets aan het blaffen van mijn hond moest doen. Heel gezeik, maar uiteindelijk hebben we een camera in mijn appartement gezet en die gelinkt aan mijn laptop op kantoor.
Van kwaad tot erger
Zelf hebben we in de gaten gehouden of Luci echt zoveel blafte en wat bleek: een grote bak onzin. Een kennis van me zei destijds: volgens mij willen die Urdeutscher gewoon geen ‘Ausländer‘ (buitenlanders) in hun gebouw en proberen ze je eruit te werken.
Idioterie, maar dat is Duitsland in mijn ervaring. Niet naar elkaar toegaan en gewoon zeggen wat je stoort. Nee joh, meteen de huismeester en de gemeente erbij.
Heel heftig.
Maar hier zit ik dus lekker te schrijven, terwijl ik eigenlijk wil wassen. In Spanje had ik onze wasmachine allang aangezet. Verschil is dat Spanje veel toleranter is (ook niet altijd lekker, en zo is niets perfect), en dat onze machine thuis lekker stil is. Dat ding hier maakt op het einde een partij kabaal. Heb echter net gezien dat de Ruhezeiten hier tot 7.00 uur zijn, dus volgens mij kan niemand me iets maken.
Dit is een van de grootste verschillen tussen Spanje en Duitsland
Nee, dat iemand mij voorschrijft wanneer ik wel of niet iets kan doen, dat trek ik heel slecht. Daarin ben ik echt verspaanst, want mijn (Spaanse) vriend is veel flexibeler. Ja schat, je weet gewoon dat je niet kan wassen op zondag. Althans, in Hamburg. We waren afgelopen zondag in Berlijn en ik MOEST wassen, dus appte een Duitse vriend. HIj is Urberliner en erg op de regels, dus hij weet dingen.
‘Ligt aan je contract’, zei ‘ie. ‘Over het algemeen mag je best een was draaien, maar als jouw contract bepaalde tijden aangeeft (en ook nog specifiek op de wasmachine/stofzuiger gericht), dan kan het niet’. Nu heb ik het vermoeden dat onze buren hier in Hamburg wat vriendelijker zijn dan de mijne destijds in Berlijn, maar je hebt geen zin in gezeik.
Al helemaal niet in Duitsland.
Ineens zag ik het verschil tussen Spanje en Duitsland
Ik vind de taal schitterend, maar Duitsland oprecht een moeilijk, ingewikkeld land. Alles moet zo volgens de regels en duurt een eeuwigheid. Daarin vind ik, zoals eerder gezegd, Spanje te los, dus zou Nederland ertussen in zitten? Dat denk ik oprecht weleens, na in alledrie te hebben gewoond. De overgang van Nederland naar Duitsland was niet zo heftig, die van Duitsland naar Spanje viel ook wel mee, maar van Spanje terug naar Duitsland – daar kwam ik oprecht van een koude kermis thuis. Maar echt.
Ineens vond ik Duitsland moeilijk en de Duitsers onvriendeljk. Niemand begreep waarom we van
Vilanova i la Geltru (nabij Barcelona) naar het koude, kille Hamburg gingen. We wilden weer eens iets nieuws proberen en dit was de kans. Dat was juli 2023 en nu, februari 2024, woon ik alweer in Spanje sinds einde september 2023. Nu zijn onze dochter en ik een weekje op visite bij mijn vriend, maar ben blij dat het maar een paar dagen is.
Van de Duitse taal houd ik wel
Tja, Spanje met Duitsland vergelijken moet je niet doen. Is echt appels met peren, en niet alleen qua weer. Lieve mensen, ik zou inmiddels een bundel vol kunnen schrijven met ervaringen qua Duitsland en Spanje.
Wellicht in der Zukunft (kijk zie je, ik houd nog steeds van de Duitse taal!)
Ik schreef dit al in februari 2024, maar om een of andere idiote reden publiceer ik het nu pas. Iedere gek z’n gebrek ;).