Of ik al naar het album van Bobby Womack had geluisterd, vroeg hij? Vorige week stuurde hij me de soundtrack van de film ‘About last night’ en een link naar het volledige album van Bobby Womack. ‘Volgens mij vind jij dit wel wat’, voegde hij eraan toe. Ga even zitten en laat je onderdompelen in iets anders dan de ’80s: stap in de wereld van soul and blues.
We spreken elkaar elke dag en de muziek vliegt rond tussen ons, dus Bobby Womack was even bedolven onder de berichtjes. Nu hij de naam tweede keer noemde, en mijn dochter lag te slapen, voelde ik: oké, ja dit is het moment (moet nu enorm aan het lied ‘Kom en vlieg met me mee’ van Trijntje Oosterhuis denken).
Link ingevoegd op YouTube en daar startte ‘ie. Beginnend met ‘So many sides of you’. Nooit gehoord, maar het was meteen raak.
Naarmate het lied vorderde en ik hem een voice message stuurde met een klein stukje van het lied, als in: ‘ik ben het aan het luisteren en vind dit top’, hoorde ik ineens een melodie in dit lied wat me deed denken aan nog een ander lied.
Dit is hoe het werkt in mijn hoofd, helemaal sinds ik mezelf onder heb gedompeld in de muziek tijdens de Radio 2 Top 2000.
Ineens hoorde ik ‘nooooooooooooooooooo one else’ (aflopend) in mijn hoofd en probeerde ik te grijpen uit welk lied dit nu kwam.. Deze snippet werd gevolgd door ‘you’ll never find…’. Dus die lyric opgezocht en daar was ‘ie: Mr. Lou Rawls!
Mr. Lou Rawls
Ik moet nu direct denken aan: Me and Mrs Jones, maar dat is niet gek, want hetzelfde genre (lied van Billy Paul). Anyway, deze Lou Rawls apparantly was quite the name en heeft ons helaas verlaten in 2006. Ja, dat soort informatie is het eerste wat je ziet als je namen opzoekt. Zijn grootste hit was ‘You’ll never find’ – precies degene waaraan ik dus dacht bij het horen van Bobby Womack. Echter geef ik toch de voorkeur aan ‘I’ll see you when I git there’.
Hij was een beregrote naam in de soul en blues en dat snap ik met die stem.
Oh, wat heerlijk.
Fantastisch ook dat Lou zo in de smaak viel aan de andere zijde van de WhatsApp-verbinding. Direct ging hij los dat ‘ie Lou Rawls zo fantastisch vindt, en dat hij er ook wat elpees van in zijn kast heeft staan. Er vlogen alweer lyrics over en weer. ‘Ja, en dit lied is natuurlijk ook van hem’. Ik weet niet hoe vaak we ‘I’ll see you when I git there’ naar elkaar hebben gestuurd de afgelopen week, en ik blijf ‘m elke dag afspelen.
Overigens passeerde ook William Bell (ook heerlijk) de revue, maar hoofdfocus bleef die dag, en eigenlijk nog steeds, Lou Rawls. Die sfeer ook in die liedjes en die lyrics. ‘Dit is muziek’, zei ik tegen hem. Hij is muzikant en speelt basgitaar, dus hij zong/speelde wat in. Met zijn eigen interpretatie. Geweldig.
Nu krijg ik dat lied niet meer uit mijn hoofd, dus zal de elpee ook niet lang achterblijven. Tja, zo gaan die dingen and I love it.