Gek ben ik op streetart en murals. Ze nemen me even mee in een andere wereld, in het hoofd van de artiest en ernaar kijken en fotograferen doe iets met me.
Deze wolf staat op een muur in een stad zo’n uur verder van Barcelona, Vilanova i la Geltrú. In een zijstraat van het dorpsplein kijkt ‘ie iedereen angstaanjagend aan. Ik weet nog steeds niet of ‘ie nu bij een restaurant hoort, of wie de artiest is, maar ik vind de wolf enorm intrigerend.
Zet mij voor een stuk streetart en ik kan blijven kijken. Meestal schiet er ook direct een gedachte of een lyric door mijn hoofd en hier was dat direct Hungry like the Wolf van Duran Duran.
Ik ben onwijze fan van de 80s new wave-band en eenmaal thuis zette ik die plaat op. Ik ken het lied al 100 jaar, heb hun platen grijsgedraaid én ik zag Duran Duran live on stage in Brussel. Doordat het lied zo catchy is (tu-tututu, tu-tu-tu, tutu-tu-tu) en lekker danst, heb ik eigenlijk nooit de lyrics opgezocht. Ineens vroeg ik me af wat het verhaal achter dit lied is en wat ze eigenlijk precies zingen.
Geschreven in 1982 – dat heet, 4 jaar voordat ik überhaupt het levenslicht zag, was dit hun 5de single die door MTV wereldberoemd werd.
Het feit dat ze twee jaar erna de eerste Grammy Award van 1984 binnenhaalden voor Best Short Form Music Video, zegt me dat meer mensen dit nummer te gek vinden.
Binnen één dag
Dan te bedenken dat Duran Duran dit nummer binnen één dag opnam. Like, wtf?! Naar zeggen van de band, is dit nummer geïnspireerd op het sprookje van Little Red Riding Hood – Roodkapje dus. Makes sense, een man die achter een vrouw aanjaagt en hungry like the wolf is. Dan weet je ook genoeg natuurlijk.
De schaterlach (of wat je dan ook hoort) in de intro van het lied, is in werkelijkheid de vriendin van de leadzanger van Duran Duran. Blijkbaar was er toevallig iets ontzéttend grappig, terwijl de tape al liep. Zo’n spontaan iets, wat eigenlijk zo’n effect heeft gehad op een plaat. Die lach maakt de plaat zo herkenbaar voor velen, ik bedoel – geef mij 3 seconden en ik weet dat het Duran Duran is.
Toch niet zo netjes
Als we dan even weggaan van de de lekkere, spontane beat en wat dieper ingaan op de inhoud van het lied (ha, dat rijmt!), is er niks leuks aan. Het gaat letterlijk om een man die een vrouw achterna jaagt, van de stad naar het bos om haar daar te “vangen”. Bah! Om de boel toch positief te houden, geeft Duran Duran een twist aan het eind van de clip. De vrouw krabt namelijk terug (juissssst!), wat impliceert dat zowel vrouwen als mannen van zich afbijten.
Jeugdsentiment
Afijn, deze info haalde voor mij eigenlijk stante pede alle leukigheid van dit lied af. Ineens was het maar luguber, want ik zag mezelf al helemaal achternagezeten worden en in een donker bos belanden. Ja ook in de Efteling (Sprookjesbos) vind ik de wolf maar een eng ding. Laat Roodkapje gewoon met rust, man! Maar goed, alle hypocrisy aside vind ik de instrumenten en de beats in dit nummer gewoon heel tof. Bovendien zijn er tegenwoordig zoveel populaire nummers die nog veel ranziger of naarder zijn dan Hungry like the wolf. Dit is geen uitzondering waarvan ik nu ineens niet meer houd.
Grappig feit is wel dat Hungry like the wolf in 1982 werd gereleased en ik geboren werd in 1986. Ik denk dat ik ermee in aanraking kwam toen ik een jaar of 10 was (dank ouders, lange leve Radio 10 gold). Ik wist totaal niet waar het over ging, dus mama appelsapte me er waarschijnlijk lekker doorheen. Net als met enorm veel andere liedjes trouwens. En wie niet? Zolang iets leuk mee te zingen was en je nog geen Engels sprak.
Blijkt deze mural met de lyric waaraan ik direct moest denken, toch een hele rake match. Een fel lied met een net zo felle mural. Dat orange met geel, spitse hoektanden, perfecte vacht en ogen waarvan je alleen maar weg wilt rennen.