Ken je dat? Dat je een liedje hoort wat je direct meezuigt in een herinnering? Ik gok dat het voor velen herkenbaar is, omdat ik het zelf ook extreem sterk heb. In dit geval met de track Lights van Napkey (2017). Die eerste beat kickt in, of moet ik zeggen: de synthesizer ronkt en ik ben direct in Berlijn: fietsend van kantoor naar huis, in het donker.
We spreken hier van oktober 2017, toen ik net met een nieuwe baan begon. Ik herinner me nog dat ik met alles aan de baan blij was, behalve met het feit dat het van deur tot deur maar 20 minuten fietsen was. Ik was voorheen 35/40 minuten gewend, omdat ik in Friedrichshain woonde en het kantoor in Schöneberg stond. Die fietsafstand vond ik héérlijk! Zowel naar kantoor (vooral ’s ochtends heel vroeg), om wakker te worden en mijn lichaamsbeweging al te hebben gehad. Terug vond ik het lekker om de dag een beetje van me af te laten glijden. Maar goed, die nieuwe baan bracht maar 20 minuten pedalen met zich mee, dus soms fietste ik wat langzamer om nog van de crisp air te kunnen genieten. Ik voelde me al de hele dag opgesloten 3-hoog op kantoor en had vette zin in fietsen.
Liefdesliedjes
Afijn, dat was oktober 2017, maar de periode dat ik dit lied (en hun hele album) oorspronkelijk ontdekte was al januari 2017. Er was destijds een en ander flink aan de hand op liefdesgebied waarvan ik me nu niet meer voor kan stellen dat ik er ooit in heb gezeten. Je kent wel zo’n stapeltje liedjes dat je niet meer wilt/kunt horen als je iets naars hebt meegemaakt? Deze tracks bewegen op het randje daarvan: ik hoor een lied, en wordt weer helemaal in dat gevoel van toen geyanked. Napkey staat, in tegenstelling tot andere liedjes die ik écht niet meer kon horen, voor fantastische synthesizers en vooral: mezelf weer terugvinden. Zo bizar knap als een lied (de band dus) zowat voor elkaar krijgt!
Overigens bestaat Napkey uit 2 Franse vrienden en worden ze, volgens mijn groene muziek-orakel als volgt beluisterd:
Tof om te zien dat Berlijn op 4 staat. Het Franse duo is dus niet bizar internationaal bekend, maar MAN die muziek
Wat ik dan weer geestig vind, is dat ik zie dat Napkey (ze zijn overigens Frans, twee Franse vrienden) bij het publiek bekend is door het nummer Last Thoughts. Hun werkelijke top 3 op mijn grote groene muziek-orakel heb ik nog nooit gehoord. Ik gok dat ik bij mijn favorieten tracks ben gekomen, doordat ik van electro en synthesizers houd en ze ergens in mijn Discover Weekly opdoken.
Bizar toch: de bekendste 3 ken ik niet, maar Pegasus (4,786,891), Le chat (5,084,900), Fading Away (2,125,373) en Lights (niet eens bekend, want hoort niet bij de meest beluisterde nummers) wel. Terwijl Last Thoughts 15,756,282 keer beluisterd is.
Waarom ik die nummers zo tof vind
Lights
Lights is zo’n lied waarvan ik sneller ga fietsen, nog eens heel diep ademhaal en hoop dat de fietstocht nog wat langer duurt. Al is het in het donker, waar ik eigenlijk niet zo van houd. Overigens vind ik dit lied er ook één voor de categorie zodra ik ‘m hoor, geef ‘ik m extra effect door alle lichten uit te doen. Dit heb ik ook weleens gedaan in mijn appartement in Berlijn. Of dit lied opzetten, terwijl ik in het ochtendgloren met mijn mops ging wandelen. De combinatie van dit lied, donkerte en (bijna) alleen op straat heeft me vaak tot bijna-huilen gekregen.
Jeetje, als ik eraan denk, ben ik weer helemaal in mijn oude buurt en mijn appartement in Berlijn. Ik kan zo een playlist maken van alle tracks die me aan 4,5 Berlijn doen herinneren!
Fading Away
Is gewoon een lekker “denk aan niks en dans” nummer.
Pegasus
Mijn allerfavoriet. Deze raakt mij het meest. Ze zingen maar één zin:
PEGASUS, EVOLE TOI
NAPKEY – PEGASUS (2017)
Ik zei net al dat ik in die periode (januari-mei 2017) in een enorm liefdesding verwikkeld zat. Pegasus stond voor mij erg gelijk aan: Sas, laat je niet meer in die box houden en sla je vleugels uit. Er is zoveel meer dan die zelfgecreëerde kooi waarin je nu leeft. Ja, dat is weer een verhaal apart.
Le chat
Het allermooiste aan dit nummer vind ik de kleine Mama Appelsap aan het begin. Of eigenlijk door het hele lied, want het enige dat ze zingen is: Batman et Robin. Ik zou Sascia niet zijn, als ik niet iets anders zou horen. Ik hoorde namelijk Na-Na-Nairobi. Hierdoor heb ik heel lang gedacht, dat het nummer Nairobi heette. Nee dus! Ik daag je uit om het nummer te beluisteren en kijken of jij hetzelfde hoort.
Muziek en lyrics
Als iets me fantastisch lijkt, zou het zijn om deze nummers in een club te horen. Of tijdens een concert natuurlijk, maar Napkey is niet zo internationaal bekend. Deze muziek, LIVE, dan zou je mij weg kunnen dragen. Een goed soundsystem, het duister (ja heb je ‘m weer) van de clubscene in Berlijn: recept voor totale trance op de dansvloer. Puur natuur dan, ik consumeer geen verdovende middelen – slechts wijn.
Een andere tic van me is trouwens lyrics ontcijferen. Ook Napkey heeft een aantal teksten, maar die zijn slecht hoorbaar hence mijn Mama Appelsapje hierboven. Ik ben dan wel zo’n type dat gaat zitten zoeken naar de lyrics en daardoor een half uur verder is.
Wat kan ik zeggen, ik houd gewoon intens van muziek.
Zojuist zag ik ook dat ze nieuw materiaal hebben uitgebracht, maar daar ben ik dan heel conservatief in. Ik heb een minuut geluisterd, afgezet en ben de oudjes weer gaan luisteren. De nummers waaraan ik herinneringen heb en waar nieuw materiaal nog even niet aan kan tippen. Tja, zo gaat dat.