Deze mural viel me gisteren op. Net voordat ik de lift naar de metro in wilde stappen bij halte Poble Sec. De lift? Die zijn voor oude mensen ;). Eh ja, en voor mensen met kinderwagens. Je denkt toch niet dat ik die hele karavaan van de trap sjouw? Precies. Ik drukte op het knopje van de lift, en zag ineens deze plaat in mijn rechterooghoek.
Prachtig! Ik had geen haast, dus erop af. Enfin, deze winkel, Bookeria, waar de mural op te bewonderen is, was dicht vanwege de siësta/lunchpauze. Waar ik normaal vrij recalcitrant reageer op deze Spaanse gewoonte*, vond ik het nu prima. Waren ze niet met lunch geweest, had ik deze gorgeousness gemist!
Die felle, bonte kleuren, dat gezicht, compositie, stijl (beetje art deco, beetje popart- geef het een naam), de perfectie. Ik vind het erg ‘I was working as a waitress in a cocktail bar’ (een zin uit de lyrics van Don’t you want me van The Human League uit 1981). Hoewel er geen serveerster én geen cocktail aan te pas komt, voelt ‘ie erg passend.
Na een rondje zoekmachine blijft deze Bookeria een – ja, je RAADT het niet – een boekenwinkel te zijn. Overigens heet ‘ie officieel Bookeria Dandelion Wine.
De tweede deur was blijkbaar open, want het tweede deel van de mural heb ik helaas gemist. Ik denk bij Dandelion Wine direct aan een wijnbar (had ik toch goed gezeten met mijn cocktailbar!), maar dat ligt blijkbaar aan mij. De naam komt van een roman – ja, je ziet ‘m wederom niet aankomen: ‘Dandelion Wine’ uit 1957 en deze winkel voert dit concept door, door iedere boek als iets speciaals te beschouwen, als dandelion wine.
Hoe dan ook: mij gaat het vooral om dit stuk prachtige street art (met dandelions, die op het tweede deel van het stuk te zien zijn).
Wat ik dan weer interessant vind, is dat de website niet alleen in het Spaans en Catalaans wordt gepresenteerd, maar ook in het Russisch. Dat zie je ook niet vaak! Conclusie: toch maar een keer terug dan. Is het niet voor de literatuur, dan voor het tweede deel van die prachtige street art.
Zo zie je maar weer dat niets is wat het lijkt.
Ik zeg: PROOST! Op de nieuwe ontdekking
* ik heb er nog steeds af en toe een handje van om midden op de dag de ‘stad’ in te gaan. Dat is dus vaak precies als veel winkels dicht zijn voor de lunch. Spanjaarden nemen de lunchpauze zo serieus, omdat de meeste winkels tot een uur of 21 ’s avonds doorwerken (om ons klanten ook te kunnen blijven bedienen na onze werkdag dus). Helemaal logisch, dat ze de toko dan tussen de middag 3 uur dichtgooien. Echter, denk ik daar soms niet aan en sta ik te foeteren voor zo’n winkel (WAAROM ZIJN DIE LIJERS NU WEER DICHT, AAARRRGH, IK GA HIER NOOIT AAN WENNEN)
Ja, ik ben een vreselijk mens 😉