Ken je dat? Totaal niet ergens naar op zoek zijn en er dan keihard tegenaan lopen? Precies dat is me beiden keren tijdens een bezoek aan Designer Outlet La Roca Village overkomen.
Ik was er een half jaar geleden met mijn vriend en dochter, toen ik er fantastische Prada-schoenen vond.
FOTO
En afgelopen week vond ik er mijn nieuwe winterjas bij Max Mara (van hun jongere zusje Max & Co.) en kocht ik een T-Shirt (mijn nieuwe lievelings) bij Comptoir des Cotonniers.
Met vriendinnen ga je toch eerder shoppen
Vorige week kwam er een vriendin van me op bezoek, en uiteraard schoot ik in planning modus: waar wil je graag heen, wat wil je graag zien? We wonen niet meer in Barcelona, dus was even anders qua afstand dan de vorige keer dat ze hier was. Specifieke wensen had ze niet, dus ik dacht ineens aan een lang uitgesteld bezoekje aan La Roca Village.
Het is lekker generaliseren, maar in the end: shoppen is meer iets voor vrouwen dan voor mannen. Een enkele uitzondering daargelaten. Het is niet bepaald naast de deur, dus van en naar de designer outlet duurt 4 uur. Yes, bijna 2 uur heen, en dezelfde 2 uur terug. Dat is de voornaamste reden dat we er pas één keer zijn geweest. Nu moet ik ook zeggen dat ik La Roca Village juist leuk vind om goed te winkelen en er dan een paar maanden niet meer te komen, want zoveel verandert de collectie niet (geloof ik).
Busje komt zo – met de trein en bus naar La Roca
Enfin, ik linkte mijn vriendin La Roca Village en daar had ze wel oren naar. We hadden de keuze tussen zaterdag en dinsdag (het is een dag vrij vragen waard) en het werd de dinsdag. We vertrokken achterlijk laat, maar ondervonden daarvan geen hinder in het trein/bus vervoer (er rijden 2 bussen vanaf Barcelona estacion Norte) en de village was lekker rustig. Het viel ons op dat het op een later tijdstip drukker werd.
Overigens ook gezelliger, want het werd donker en de kerstverlichting ging aan. LOVE IT!
Qua shopping kondigde mijn vriendin al aan dat ze niks verwachtte, want als ze naar iets op zoek is, vindt ze het nooit. Ze beaamde – and don’t we all – dat de beste bui om een parel te scoren is wanneer je gewoon op de bonnefooi op stap gaat!
Dus dat deden we (maar toch he, designer outlet, in the back of my mind hoopte ik toch op iets!)
Longchamp
Liep ik even in, omdat ik op zoek was (en nog steeds ben) naar een telefoonhoesje. Ik weet van jaren geleden dat Longchamp in Berlijn leren mooie hoesjes had – maar toen had ik het geld niet. Nu wel, en ik zie krasjes op mijn scherm, dus zodoende.
Laat ik zeggen dat het geen prettige ervaring was hier. Onbeschoft salespersoneel die blijkbaar niets wilden verkopen. Ik zag een paar toffe laarzen (in mijn maat!), en een telefoonhoesje wat ik uiteindelijk heb geprobeerd, maar niet paste. Maar nee, als het personeel je zo wegkijkt – en nog over ons roddelde ook – dan wil ik daar mijn centen niet uitgeven. Joe, doei – ik koop het wel online als ik het wil hebben.
De Gucci-sneakers kunnen uit mijn hoofd
Ik was voornamelijk heel benieuwd of de Gucci sneakers die ik er maanden geleden spotte, er nog stonden. Destijds niet gekocht, omdat ik al andere schoenen had gezien, maar ze bleven in mijn hoofd. Meen dat we Gucci als laatste bezochten en ook de eerste keer voorbij liepen, omdat de deur gesloten was en we zagen dat we moesten wachten achter een lint.
Logisch, de meeste designer stores hebben dat, maar het voelde even onwelkom. Toen we er weer langsliepen besloot ik er maling aan te hebben en naar binnen te lopen! Ik zag de sneakers, paste ze en kwam erachter dat ze te smal zijn voor mijn voeten.
Dan te bedenken dat ik La Roca maanden geleden heb gemaild met een foto van deze schoenen en de vraag of maat 39 er nog was. Ik had ze zo blind willen bestellen, maar dat kon niet. Je moet bij La Roca, althans moest (nu doen enige winkels virtuele zaken) echt langskomen en ze daar kopen. Winkels daar, in ieder geval Gucci, kan ook niks reserveren.
Gelukkig had ik een keer geduld en nu kunnen ze lekker out of my head.
Het liefste shirt van Comptoir des Cotonniers
Ik heb één item van dit Franse merk, en dat kocht ik jaren terug (kreeg ik van mijn moeder) aan Diagonal in Barcelona. Een donkerblauw linnen playsuit. Geweldig! Prachtige afwerking, mooie stof, topkwaliteit. Het komt met een prijskaartje, maar voor kwaliteit betaal ik graag!
In La Roca vond ik de vorige keer drie keer niks in deze zaak, maar deze keer viel mijn oog op een kobaltblauw shirtje met een Franse bulldog erop. Ik vond het enig, paste het en het zat prachtig.
Nu denk je: wat kan er misgaan aan een t shirt. Een hoop kan ik je vertellen. Pas geleden bestelde ik een shirt van Selected Femme en het zat ronduit lelijk. Qua pasvorm was ‘ie prima, maar bij de schouders zat teveel stof. Alsof ik een raar stuk schoudervulling OP mijn schouder had zitten.
Ook het shirt van ARKET was veel te oversized. Ik wist dat ik een S draag van ARKET (normaal een M), omdat ik een en ander gepast heb in Kopenhagen en Berlijn (en daar ook t shirts in S kocht), maar dit shirt was echt net een tent. Zo zie je dus: qua Tshirts zit je niet automatisch altijd goed.
Het verschilt per merk, niks is hetzelfde. Merken hebben ook niet voor niks verschillende modellen Tshirts.
Maar ik dwaal af. Dit shirt was fantastisch en is mijn nieuwe lievelings. Heb het ’t liefst elke dag aan!
BA&SH
Is altijd een merk wat ik op socials heel vet vind, maar in werkelijkheid nooit koop. Deze keer zag ik een toffe blouse die ik heb gepast, maar niet lekker zat en een jumpsuit. Het pak was echter nog EUR 200 en dat vond ik een brug te ver.
Volgens mij heb ik daar commentaren over gelezen voordat wij de eerste keer La Roca planden: dat de prijzen niet bij alle winkels outlet-waardig zijn. Ik kan me ook herinneren dat de tourguide in de bus naar de village zei dat niet alle winkels outlet-prijzen hanteren. Interessant wel, in een designer outlet, maar we maakten het ook mee in de designer outlet in Stockholm. Daar waren de shirts van Samsoe en Samsoe EUR 30, net als in de winkel.
Tja, merken kunnen denk ik zelf kiezen?
Bij BA&SH in ieder geval met lege handen de deur uitgelopen.
Prada
Aangezien ik de vorige keer goed was geslaagd bij Prada, liepen we er weer in, maar het was niks. Nou ja, ik zag heus wel een mooie tas, maar die was nog EUR 920. Heb ik een nieuwe tas nodig? Neuh. En als ik er eentje aanschaf, wil ik nog steeds een Jerome Dreyfuss – en dat verkopen ze in Parijs, niet in Barcelona.
Mijn vriendin werd verleidt door een parfum, maar een snel rondje Google deed haar dezelfde parfum online vinden voor EUR 50 minder. Daar schrok ik van!
Tod’s
Een paar maanden geleden, na ons bezoek aan Kopenhagen, liet ik mijn eerste designertas overkomen uit de Deense hoofdstad. Ik zag ‘m bij Illum (Bijenkorf van Kopenhagen) en was verliefd. Ze was ook nog dik in de sale, dus Todje staat te shinen hier in huis! Ik dacht dat ik wellicht weer iets zou vinden bij Tod’s, maar niets was minder waar. Om schoenen en tassen zit ik niet verlegen, dus we deden een rondje shop en liepen er weer uit.
Max Mara
Een merk dat ik als klein meisje al leerde kennen, doordat mijn moeder het droeg. Nieuw en second hand. Ze had er mantels van en truien, en tijdens het winkelen gingen we altijd even langs Max Mara. Voor mij staat Max Mara voor luxe, tijdloos en kwaliteit. La Roca heeft een groot filiaal van Max Mara, waar ze ook de andere merken onder hun parasol verkopen, onder andere: Max & Co (de wat meer jeugdige lijn), Marina Rinaldi (volgens mij grotere maten) en Weekend by Max Mara (daarvan heb ik een trenchcoat).
We liepen er binnen en waar ik in eerste instantie naar de schoenen liep, viel mijn oog later op de blazers. Ineens zag ik een prachtige kleur blauw, electric blue noem ik het (volgens mij heet het zo) en ik kwam erachter dat het een schitterende korte winterjas was.
VERLIEFD. Ik keek door de maten en zag alleen 36 en een 38. Van boven draag ik 38, maar qua jassen prefereer ik een 40. Toch even de 38 gepast om te kijken hoe die stond. FANTASTISCH, maar goed, in 38 koop ik ‘m niet. Met een T-shirt gaat het prima, maar ik wil ook truien en blazers eronder kunnen dragen en me geen Michelin-poppetje voelen!
Altijd even vragen
Terwijl ik al teleurgesteld terug de winkel inliep, zei mijn vriendin: vraag even aan het personeel, misschien hebben ze wel een 40? Gelijk had ze, en YES hij was er.
Gepast, rondjes gedraaid, 100 argumenten bedacht waarom wel en waarom niet, totdat ik zei: wie sta ik te overtuigen? Ik kan ‘m gewoon kopen als ik het wil.
Anyway, we hadden nog wat winkels te gaan (Prada, Gucci en Tod’s), dus nog even laten hangen. Ik gaf de jas terug en zei dat ik nog terug zou komen. Haha, ik denk dat als je aan winkelpersoneel vraagt wat ze de grootste dooddoeners vinden qua uitspraken van klanten, deze in de Top 5 staat.
Maar ik kwam mijn belofte na: helemaal aan het einde, voordat we naar de bus gingen, ben ik mijn nieuwe jas gaan kopen!
Het is gewoon zo: je vindt iets als je er niet specifiek naar op zoek bent. Eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik al maanden met mijn go-to leren ARMA jack liep en dacht: hmm, vervanging zou niet slecht zijn.
Et voila!
De eerste keer La Roca, Prada en Maje
De eerste keer La Roca schoot ik Maje (Frans) snel in, omdat mijn oog op een mosgroene blazer viel. Double breasted and fantastic, maar 1. nog steeds een tikkie duur (en had net m’n Prada-schoenen gekocht), 2. het geduld van onze dochter was op, dus ik dacht: die snor ik vast nog ergens op online!
Nou, niet echt dus. Stom, maar gebeurd.
Ik was die eerste keer naarstig op zoek naar een mooie designer bag. Dat wilde ik al jaren, en nu gunde ik het mijzelf eindelijk. En dan zul je het net zien: geen designertas waarvan mijn hartslag veel en veel te snel ging (kom er maar in, Ruth Jacott!)
Destijds zag ik een paar sneakers van Gucci – die ik nu tijdens mijn tweede bezoek gepast heb en die niet lekker blijken te zitten – zo fijn om te weten!
Prada, baby.
Maar de absolute winnaars kwam ik tegen bij Prada: schoenen, lage schoenen. Het lijken net herenschoenen en ze doen Grieks aan.
Eerder heb ik een soortgelijk paar van Scotch and Soda (Amsterdams merk) besteld, maar ik bleek een maat 40 nodig te hebben, en die hadden ze niet. Shoeheart broken voelde ik mij, want die schoenen waren ongelooflijk des Sas (Sas, Sascia – dat ben ik). Maar helaas. Helemaal niet meer aan die schoenen gedacht toen ik dus ineens tegen dit paar van Prada aanliep.
Mijn vriend – ja het was mijn vriend die mij aanmoedigde om ze te passen, maar ik vond het een smak poen (ze waren EUR 284) en wilde erover nadenken.
Na nog een rondje village te hebben gedaan, en wat te hebben gedronken, wilde ik toch terug en ze nog een keer passen. Het hielp ietsje pietsje dat mijn liefde ineens zei: ik wil je graag iets cadeau doen en je word zo blij van die schoenen.
Laten we ze kopen!
Nu heb ik daar gemengde gevoelens bij, want ik heb mijn eigen centen en heb mijn vriend er niet voor nodig om schoenen voor me te kopen. Echter, waarom niet? Ja, het is leuker als je vent er zelf op uit gaat en zelf iets voor je koopt en je dus verrast, maar come on – we zijn geen tieners meer en gaan ze er zelf op uit? Dan loop je het risico dat ze met iets terugkomen dat je niet leuk vindt.
Dus, we liepen naar buiten met een tas van Prada gevuld met een van mijn lievelingsparen.
Kun je zeggen wat je wilt over schoenen, maar je hebt wel kwaliteit aan je voeten – ik heb vrij gevoelige pootjes, maar in deze heb ik geen blaren ervaren (en dat rijmt!). Als je nu denkt: ja, dat mag ik hopen voor EUR 284, ga dan maar even in de hoek staan.
I love designer and I cannot lie.
Het bedrag was groot, maar de liefde nog groter.
Dus geen mega spendings, maar dat houdt het leven spannend. Ik heb ook een post geschreven over waar je op moet letten bij een bezoek aan La Roca Village. Die lees je hier.