Ineens waren daar de woorden:
Ja, ik was ergens bang dat je het na 2 maanden niet meer zou zien zitten hier in Vilanova.
Wauw, die had ik niet aan zien komen! Laat me je meenemen in: Leven in Vilanova: goede beslissing of heb ik spijt?
In Vilanova komen we al sinds februari 2018. 5 jaar dus bijna, en sinds half september 2022 wonen we hier (4 maanden). (Edit: de post ben ik eerder gestart, afgemaakt nu we hier 6 maanden wonen).
Nog hoor ik het mezelf jaren geleden zeggen:
Ja, Vilanova is wel echt Spanje-Spanje, dat wil ik niet cq. dat vind ik een enorme stap.
4 jaar lang woonden we in Barcelona and truth be told: als ik er nu ben voor wat dan ook, ben ik blij dat we nu in Vilanova wonen. Ik wil altijd een sprintje trekken als ik de treiningang van Passeig de Gracia (straat in Barcelona) zie.
Hop, terug naar de rust.
Ja, Vilanova is een stuk kleiner. Even ‘vergelijken’ met Barna, maar Barcelona telt, om en nabij 1.636.193 inwoners, terwijl Vilanova er 66.532 telt.
Je mag dus concluderen dat het hier een stuk rustiger is. En op de een of andere manier snakte ik daarnaar, maar vond ik dat ook suf om ’toe te moeten geven’. Hey , je woont in Barcelona. Weet je hoeveel mensen daarvan dromen? Jij hebt het en voelt ‘m niet?
Nou ja, misschien is het wel niets voor mij, zo’n grote, intense drukke stad? Jaren terug vroeg een oude vriendin me, middenin mijn klaagzang over Barcelona, of ik weleens dankbaar ben geweest dat ik in Barcelona woon? Eh nee, die need voelde ik niet zo. Wie moest ik dankbaar zijn dan?
Juist, onszelf. Dat wij de stap namen om nieuw gebied te verkennen. Dankbaar dat we hier zo snel een appartement konden vinden. Dat mijn vriend een goede baan had en ik niet lang daarna ook een leuke baan in een nieuwe sector vond. Maar er zijn, net als overal waar je gaat wonen, ook echt genoeg nadelen aan een stad als Barna.
Gemengde gevoelens over Barcelona
Gek genoeg heb ik daarover altijd mijn mond gehouden hier. En altijd gedacht dat er wellicht iets mis was met me.
Waarom waardeerde ik deze grote stad that has it all nu niet zo zeer als de mensen ‘om me heen’. Noem ergens Barcelona en mensen schreeuwen het uit, omdat ze de stad fantastisch vinden. Datzelfde effect heb ik met Berlijn nooit gehad – dat vond ik altijd raar, want tja, ik ben verliefd op Berlijn.
Sluit niet uit dat je niet gek kan zijn op een andere stad. Ik ben ook gek op Kopenhagen en Londen, maar met Barna voelde ik die klik, die belonging nooit zo? Het voelde altijd tijdelijk. Oke, dit is input voor een volgende post, want ik denk dat meer expats dit gevoel hebben.
In Vilanova voel ik nu meer rust. Zeker als ik ’s ochtends lekker op het strand loop of random rondloop op de boulevard hier.
Ergens is Barnabashing (nieuw woord) ook niet eerlijk. We hebben 1 jaar en 2 maanden effectief van de stad kunnen genieten, want in februari 2020 brak de pandemie uit en konden we niets meer. Daarnaast is er veel gebeurd in Barcelona dat het genieten wel echt heeft overschaduwd, tegengehouden en weggenomen.
Anyway: het antwoord op de vraag Leven in Vilanova: goede beslissing of heb ik spijt kan ik beantwoorden met: goede beslissing.
Echter vond ik het suf van mezelf om uit Barna te willen vertrekken, of voelde het als een soort van raar ‘falen’ om ’toe te geven’ dat ik liever wat meer rust had.
Ik kom uit een middelgrote stad met de opties van Rotterdam om de hoek. Daarna verhuisden we naar een klein dorpje in Noord Brabant waar ik me enorm verzette tegen het ‘ons kent ons’. Terwijl ik er ook stiekem van genoot om niet zoveel keus te hebben. Dat is ook alweer input voor een nieuwe post!
Het ‘ons kent ons’ gevoel
Ik woonde in de jaren erna in Amsterdam en Den Haag, om daarna naar het buitenland te vertrekken. Osnabruck, Berlijn en Barcelona passeerden de revue, en toch – al gaf ik het niet toe – maar mijn moeder heeft het vast gevoeld: was ik ergens opgelucht om weer even op Schaijkse/en een stukje Ossche bodem te staan. Daar waar ik gewoon alles kende, en precies wist waar ik naartoe kon voor de beste kwaliteit.
Waar de mensen elkaar begroeten op straat en een praatje maken. Een omgeving waar mensen geïnteresseerd zijn in elkaars wel en wee. Waar je gemist wordt als je er niet bent, of als er iets loos is, maar je ook gevierd wordt bij iets leuks. Als mijn ouders dit zouden horen, zouden ze vast lachen.
Dit wisten ze vast: ja Sas, jij wilde altijd maar groot en anoniem.
Er zit geen schaamte in om te zeggen dat je in een huge, dynamische stad vol opties woont, maar je, je veel lekkerder voelt in een rustigere, overzichtelijke stad. En 1 van de heerlijke dingen aan wonen in Vilanova is, dat we in de rust, meer ruimte, groen en bij water wonen, maar wel binnen een uur op Passeig de Gracia in Barcelona staan.
Leven in Vilanova: goede beslissing of heb ik spijt?
De opties van Barna zijn er dus gewoon nog steeds, maar een tikkie verder weg. Barna is prachtig qua architectuur, en ik ben blij dat ik er 4 jaar heb mogen wonen. Ik ben blij dat ik er de weg weet en favoriete adresjes heb. Feit is gewoon dat iedere plek haar voor-en nadelen heeft.
Daarover schrijven maakt deze post veel te lang, dus klik vooral door naar mijn stuk over de voor- en nadelen van leven in Vilanova i la Geltrú.