Dat je, je ogen opendoet in een hotelkamer en je eerste gedachte is: fuck, ik wil koffie, maar als ik nu koffie zet is iedereen wakker. Zal ik de Nespresso machine naar de badkamer verplaatsen en daar koffie zetten? Dan is er minder kans dat ze wakker worden? Gooi er een handdoek overheen? Nothing I haven’t done before. Vandaag neem ik je mee tijdens spontaan een weekend in Zaragoza.
Goedemorgen deze zonnige zaterdagmorgen vanuit onze NH hotelkamer in Zaragoza Centrum. Ik werd een uur geleden wakker en begon te schrijven. Op mijn telefoon, want die lag binnen handbereik. In een hotelkamer maak je al vlug lawaai en mijn vriend en dochter zijn niet bepaald mensen die normaliter vroeg opstaan.
Kan het meisje uit Duitsland halen, maar…
Ik wel. Ben een typische ‘fruhaufsteher’ (tja, je krijgt het meisje uit Duitsland, maar Duitsland niet uit het meisje). Met andere woorden: ik sta graag vroeg op. Thuis zodat ik heerlijk tijd voor mezelf heb die ik overdag niet gevonden krijg, en ook op vakantie, ook al slapen we met zijn allen op een kamer. Dan heeft het iets meer voeten in de aarde om mijn normale dagelijkse dingen te doen. Zoals koffie zetten, maar soit.
We lagen er vrij laat in. Dochterlief is zelfs met haar rokje aan in slaap gevallen. Daar zat geen beweging meer in. Het hotel zette een extra bed voor haar klaar. Een gewoon bed zonder omranding. We wilden haar niet wekken, dus legden we voor het geval dat ze eruit zou kiepen, een stapel kussens op de grond.
Dat kiepen gebeurde middenin de nacht. M’n vriend hoorde het en legde Laia tussen ons in om verder te tukken. Een paar uur later werd ik wakker en keek ik naar drie leden van Huize Weltevree. That is: totdat ze wakker zouden worden van mij die ‘zo nodig’ koffie moet in de ochtend. Ja eh, ohne Kaffee, ohne mich.
Eeeeeeeen (of twee) kopjes koffie!
Dus dan moet je iets, en heb ik bovenstaand scenario in de praktijk gebracht. Als je denkt dat ik geschift ben, of uit mijn nek zit te kletsen, zie hier:
We zijn dus in Zaragoza, sinds gistermiddag. Vriendlief vroeg me middenin de week (maar ‘s zondags niet, muziekbrein dreunt door tot in mijn kinderjaren) of ik naar Zaragoza wilde? Twee nachtjes, to shake things up a bit.
Ja, eh leuk?! Vorige week waren we spontaan 2 nachtjes op de camping (ome Henk, kom er maar in!), weekenden daarvoor waren onze zondagen tot de nok toe gevuld en was ik maandag kneitermoe. Dus ik hoefde niet zo nodig weg? Ugh, klinkt dit heel gek? Bijna een weekendje weg ‘weigeren’. Even zin hebben in een weekend in je eigen huis?
Hier drink je goede koffie in Vilanova i la Geltrú
Laten we teruggaan naar Zaragoza. 1,5 uur treinen vanuit Barna (Barcelona), met hond en dochter. Met AVE die ons heerlijk snel en comfi naar station Zaragoza Deliciosa bracht. Wat een verademing is die AVE (lange trips) zeg, vergeleken met Renfe (korte trips). Wanneer we ook gaan, hoe op tijd je er ook staat: met Renfe heb je ALTIJD geouwehoer. En het ergste: je moet zelf maar gissen wat er is, want iets omroepen doen ze niet.
Spontaan een weekend in Zaragoza
Gisteren hadden we ook vertraging, en waren we bang dat we de trein vanuit Barna zouden missen. Het enige wat ik misten toen we in Zaragoza de trein uitstapten, was de temperatuur in Barcelona, en een mobiele airco. Mijn hemel, wat een HITTE.
Leven in España heeft vele voordelen, maar in de categorie ‘spoorwegen’ hebben de NS (dare I say it, krijg nu vast commentaar vanuit NL) en Deutsche Bahn het toch beter – en moderner – bekeken dan Renfe.
Anyhow, AVE was helemaal top. We zaten 1e klas, hadden de ruimte, er is een bord bistro, WiFi, het is schoon. Zo kan ik naar Amsterdam treinen! In dit geval ging de reis naar Zaragoza en dit is onze eerste keer, dus we gingen er blanco in. Oke misschien heb ik al een outlet center gevonden, dat geopperd (WANT HET IS ZO HEET IN ZARAGOZA, WE WILLEN AIRCO!) en heeft mijn vriend erover gemopperd. See what I did there: geopperd, gemopperd.
Gemopper, gemekker, gezanik en gezeur (muziekbrein never shuts down).
Moeder, wat is het HEET!
35 graden was het. Ik steeg bijna op van de hitte toen we uit het station liepen. Hoor het m’n vriend nog zeggen: ja het is warm daar, maar je zweet niet. De warmte daar is ‘anders’. Jaaaaa joh, stel je even voor. Een Nederlandse met lichte huid, een Nederlands/Spaanse met een net zo lichte huid en een mopshond in een zwarte tas. Het leek wel of we een oven inliepen.
Wij wachtten dus in de schaduw, terwijl m’n vriend een taxi naar het hotel regelde. Oef, wat een hitte. Zo’n hitte waarbij mij alles gestolen (niet letterlijk aub) kan worden en ik ergens heen wil met airco of ventiladores.
Ja my brain just shuts off in this heat!
In Zaragoza kozen we voor het NH Hotel, omdat het in het centrum ligt. Bovendien heb ik, als het even kan, twee hoteleisen: koffie-apparaat en zwembad. Nu ben ik de moeilijkste niet voor een korte trip, dus volstond alleen een koffieapparaat. NH is een Spaanse keten, en hoewel wij niet van ketens (massa) houden, stelt NH nooit teleur. Het was ook hier weer basic ingericht, maar schoon, best wat amenities (body lotion, schoenlepel, kladblokje enzo), een ruime kamer, mooi uitzicht over de Ebro, dus was goed voor 2 nachtjes.
Waar we vorige week in een huisje op de camping zaten waar helemaal NIKS stond (wat kost nu een shampoo of body lotion dispenser in een douche, zou je denken?), was ik nu blij dat ik niet eerst naar een drogist hoefde. Ja, dat is natuurlijk het verschil tussen een huisje/appartement of een hotelkamer. Evenals het feit dat een hotelkamer schoongemaakt wordt.
Nadat we ons hadden geinstalleerd gingen we Zaragoza in. Ineens kreeg ik een wegtrekker: de reis, drukte, vermoeidheid, andere stad, dus andere oriëntatie en die HITTE. De eerste 10 minuten kreeg ik commentaar van mijn vriend of ik het wel naar mijn zin had? Nou, ik wil nu gewoon even ergens zitten, ben moe. We waren er midden op de dag, waardoor alle winkels middenin hun siesta zaten, en lokale winkels bekijken is wat ik het liefste doe. Gelukkig waren de terrasjes wel levendig!
Fun fact: Zaragoza is de op 5 na oudste stad van Spanje, maar de oude stad geeft echt een dorpsgevoel. Over de stad zelf en hoe wij het hebben ervaren, schrijf ik morgen meer.