Op vrijdag ben ik altijd in Barcelona. Daar doe ik meestal eenzelfde rondje: afspraak, elpees kijken, wat winkels in en naar mijn favoriete bakker. Als het even kan, pak ik ook een ride mee bij Lovecycle. Onder het lopen heb ik altijd muziek in mijn oren en dit keer stuitte ik op ‘Lost in your eyes’ van Don Johnson. Don Johnson als in ‘Miami Vice’, de hitserie uit de jaren ’80. Via een vriend weet ik dat de beste man in 1986 een album heeft gemaakt, maar ik had geen idee. Anyway, ik hoorde het lied en dacht: zit het nu tussen mijn oren of hoor jij het ook?
I could have stood there waiting, lost in your eyes.
Gisteren viel me niets op aan de liedjes die hij doorstuurde. Ik vond het goed, gaf de fragmenten hartjes, en ging door met mijn dag. Pas toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik: hm, toch die fragmenten nog eens beluisteren. Het is toch anders om die liedjes in stilte te horen dan ‘even tussendoor’. En daar gebeurde het, dat ik ineens een ander lied hoorde in de drumsolo van ‘Lost in your eyes’.
Waar ik er bij andere liedjes soms niet op kan komen, was het me bij dit lied direct duidelijk. Als donderslag bij heldere hemel kwam het tot me bij 1:17: ‘Wind of change’ van The Scorpions! Het is een split second, maar het is precies dezelfde drumsolo. Natuurlijk meteen ‘Wind of change’ opgezet en op 1:37 hoorde ik ‘m. Het drummoment, of hoe noem je zoiets in muzikale termen? Voor mij als leek: het drummoment!
In mijn optiek is dit hetzelfde fragment, dus dit werd enthousiast gedeeld met Nederland.
Vervolgens ging ‘Wind of change’ een paar keer op repeat, en soms hoor ik het dan ineens ‘echt’. Altijd heb ik de tweede regel van het lied ‘Down to Gorki Park’ gehoord en steeds denk ik daarbij aan Berlijn, omdat er middenin het centrum een aparthotel zit wat deze naam draagt.
Zit het nu tussen mijn oren, of hoor jij het ook?
Het was alsof de lyrics vanmorgen echt aankwamen, waar ik jaren geleden ook eens een stuk over schreef, maar toen maakte Paul McCartney’s ‘ Hope of deliverance’ het los.
Wat ook meespeelde is dat ik de clip van ‘Wind of change’ aanzette en het eerste beeld van Berlijn is. Potsdamer Platz, 1961. Dat was mijn eerste ‘huh?’
Daarna volgt de tekst:
I follow the Moskva, down to Gorki Park. Listenin’ to the wind of change..
Wind of change gaf me altijd al kippenvel. Vooral door dat gefluit, maar het is nooit een lied geweest wat ik verder wilde uitzoeken. Totdat ik dus een drumsolo hoorde in ‘Lost in your eyes’ en het me aan ‘Wind of change’ deed denken.
Voor het geval je nu zit te wachten op het antwoord op de vraag: wat hebben The Scorpions en Don Johnson met elkaar te maken? Niks, nada, noppes. Het is puur mijn gekke associatie, maar hey, is toch leuk om zo’n verband te kunnen leggen en er vervolgens 682 (!) woorden aan te wijden.
Het is ook weleens lekker om te denken dat je iets ontdekt, en er dan achter te komen dat het alleen in mijn eigen hoofd zit.
Mr. Miami Vice
Scorpions zijn overigens een Duitse band. Dat had ik weleens voorbij zien komen, maar verder geen aandacht aan besteedt. Als je goed luistert, hoor je wel wat Duits accent in het gezang van frontman Meine. Nu is het lied zo goed, best verkochte/lopende single ter wereld las ik net, en sowieso de allergrootste scoorder in Duitsland. Dus kniesoor die op accenten gaat liggen te lopen te letten (12 jaar Rotterdamse invloed), maar het viel me nu op.
Wat me ook, na nader onderzoek, opviel is dat ‘Wind of Change’ of ja, het hele album is opgenomen in de Wisseloord studio’s. Werd me deze week duidelijk dat deze studio dé toonaangevende studio was in de jaren ’90s en daar ben ik toch trots op. Bands die in ons land hun albums op hebben genomen.
Genoeg over ‘Wind of Change’ – over naar ‘Lost in your eyes’.
Een lied uit een hele andere categorie, waar ik dus precies niets over heb gevonden. Jammer wel, had graag nog wat leuke trivia up my sleeve gehad, maar helaas. Don Johnson is voornamelijk acteur die toevallig in 1986, mijn geboortejaar, een album heeft gemaakt. Hij had verder geen ambitie om succesvol zanger te worden, and don’t worry: zijn miljoenen heeft Mr. Miami Vice lang lang en breed binnengeharkt met acteren.