Je kent het wel: dat moment dat er inspiratie in je hoofd schiet en je erover wilt schrijven. Kan over van alles gaan, maar je kan alleen nog maar aan je toetsenbord denken en HET WIL ERUIT.
Licht en zwaar, die stukken lees je hier.
Lees hier het eerste deel: Een eerlijk stuk over verhuizen en je enorm kwetsbaar voelen. Zak es lekker door, zak es lekker door – dat is toch zo fijn! Typische klassieke carnavalskraker die ineens in mijn hoofd schiet waardoor ik me toch besef dat ik veel warme herinneringen heb aan
Het leven is goed in het Vilanovese land. Haha, totaal gejat van ‘Het leven is goed in het Brabantse land’. Een zin waar ik altijd licht misselijk van werd, want IK KOM verdorie NIET UIT BRABANT! Ik kom uit Broabant, kunde gij de zien? Nee, dat kon je niet zien,
Ineens waren daar de woorden: Ja, ik was ergens bang dat je het na 2 maanden niet meer zou zien zitten hier in Vilanova. Wauw, die had ik niet aan zien komen! Laat me je meenemen in: Leven in Vilanova: goede beslissing of heb ik spijt? In Vilanova komen we
Mooie ook van vroeg opstaan: je kunt je hele eigen ding doen voordat de rest opstaat. Voordat je meegaat in de sleur van je werk of de dag, en je hoeft niet met je eigen dingen te wachten tot na je werk of je klaar bent met zorgen voor anderen.
Twee keer ‘cliccen’ en weg is mijn baby – Baby Clic. Ik ben Chef Kledingkast van onze dochter en die functie is mij op het lijf geschreven.
1,5 jaar was het geleden. Anderhalf jaar waren we niet meer in Nederland. Vorig jaar zomer was het weer oké om te reizen (hoe gek om dat nu zo te zeggen..) en besloten we een week naar Berlijn te gaan, en vervolgens een week naar Nederland. Destijds verbleven we in
