Een les in loslaten (2/2)
Een les in loslaten (2/2). In dit onderwerp is mijn kindje loslaten iets moeilijks voor me. Haar aan iemand anders toevertrouwen.
Categorie: Daily Diary
Je kent het wel: dat moment dat er inspiratie in je hoofd schiet en je erover wilt schrijven. Kan over van alles gaan, maar je kan alleen nog maar aan je toetsenbord denken en HET WIL ERUIT.
Licht en zwaar, die stukken lees je hier.
Een les in loslaten (1/2)
Een les in loslaten (1/2). Voor mij één van de moeilijkste dingen in het leven, maar o zo nodig en ik vertel je waarom.
Het gras ís ergens anders niet groener..
Ineens wist ik een knop om te zetten en dacht ik: ach, ik ga lekker ergens ontbijten en dan haal ik meisjelief weer op. Ineens was de heuvel niet meer zo zwaar en dacht ik: fijn dat ik alleen mezelf op die fiets heb nu, en als het met Laia erop te zwaar wordt, dan gaan we lopen. Dan is het zo.
‘Kracht’ stond er op mijn kaart..
Kracht stond er op het kaartje, en ik wist niet wat ik ermee moest. Dat schreef ik haar en ze antwoordde met een voice message. Zo leuk tegenwoordig die voice messages, iemand voelt dichterbij als je zijn of haar stem hoort. Zelf ben ik sinds begin dit jaar van de
Hoe ’thuis’ soms even vervaagd
Ken je dat? Een lied horen, voelen en compleet volschieten? Het overkwam mij zojuist, of beter gezegd: het overspoelde me zojuist VOLLEDIG toen ik Country Roads hoorde. Ik hoor je denken: naaaaa, bij zo’n meelaller schiet jij vol? Voor de duidelijkheid: ik heb het hier over het originele Country Roads
Oktober met zonnebrand op je knar? Jawohl!
De zon in Spanje: het is een vloek en een zegen tegelijk. Het is 3 oktober en ik liep om 10.45 uur de deur uit in een tanktop met shorts. Oh ja, ik smeerde toch ook mijn gezicht en armen maar even in. Ik herhaal: het is 3 oktober (!!)