Altijd een zwak gehad voor Chris Isaaks’ Wicked Game. Sinds een vriend van me het laatst speelde met zijn band in Nederland, krijg ik het niet meer uit mijn hoofd. Weleens vaker schreef ik dat ik lyrics vaak anders hoorde dan hoe ze werkelijk waren. Noem het misinterpretatie, noem het
Ik schreef twee kantjes vol in mijn dagboek, omdat ik me heel erg druk maakte om mijn bezoek aan mama.
Ever since zetten wij ‘Wenn du tanzt’ op om Laia een momentje podium te geven. Kind gaat helemaal los op het lied, love it.
Ken je dat? Een lied horen, voelen en compleet volschieten? Het overkwam mij zojuist, of beter gezegd: het overspoelde me zojuist VOLLEDIG toen ik Country Roads hoorde. Ik hoor je denken: naaaaa, bij zo’n meelaller schiet jij vol? Voor de duidelijkheid: ik heb het hier over het originele Country Roads
Zo idioot hoe het werkt. En hoe fucking SIMPEL ook! Desondanks blijf ik er wel nuchter onder:
Ineens ging ik erbij nadenken: nieuwe dingen, nieuwe ideeën. Nee, ik weet niet wanneer het, het juiste moment is. Is er ooit een juist moment, of is op een juist moment wachten een lekkere manier van uitstelgedrag?
