Hoor ik Vangelis met Conquest of paradise, dan zit ik weer op de achterbank van mijn ouders’ auto. We staan voor de Efteling. Het is 1992 en we rijden onder de slagbomen van het net geopende Efteling Hotel door. Nondeju, jij herinnert je dat, dat in 1992 was? Nee, maar
Na het tikken van deze vanmorgen en weer terugdenkend aan het lied van Kadanz, slingerde ik oude Nederlandse muziek aan. Laat me je meenemen in wat muziek voor mij doet. Wat de kracht is van muziek. Hoe muziek mij steunt. Dit is een stukje over rouw. Rouw klets: muziek als
Eindeloos heen-en weer geslinger, maar je wilt het niet missen. Dat is slave to love
In mijn hoofd zit ik weer in een koffiezaak in Schiedam. Om me heen een enorme ouderwetse inrichting.
Ken je dat? Dat je een liedje hoort wat je direct meezuigt in een herinnering? Ik gok dat het voor velen herkenbaar is, omdat ik het zelf ook extreem sterk heb. In dit geval met de track Lights van Napkey (2017). Die eerste beat kickt in, of moet ik zeggen:
Seeed, my favorite Berliner band seit ewig! Well, since the moment that I found out that a song that I really loved comes from one of their albums. I have discovered them in 2010, when I was in Leipzig quite frequently. So, heute bin ich ziemlich gut drauf Me and
