Hoe het begon Zolang ik me kan heugen kan ik al niet op teenslippers lopen. Jaren geleden kocht ik eens een paar gekke zwarte plasticjes bij een souvenirwinkeltje in Amsterdam. Waarom ik ze destijds gekocht heb? Geen idee. Waarom ik me juist die slippers herinner? Ook geen idee. Misschien waren het de
Donderdag, twee dagen voor de show (ja bij mij draaide mijn twee dagen Fashion Week vooral om de show, de show van Dorothee Schumacher). Mijn vrije dagen voor Fashion Week gingen in en godsgenade, wat stond er een hoop op het program. Ik had me met succes geaccrediteerd voor de
Op 7 juli hoorde ik dat ik een baan in Berlijn te pakken had. ‘Gaat het nu dan toch echt gebeuren?’, ‘Zou het dan echt?’ YESSS, aangenomen! O-mijn-God, ik ga naar Berlijn. Maar op het moment dat ik het goede nieuws kreeg had ik geen woonruimte. Ik wilde mijn hele
Oké, dit is de meest afgrijselijke titel voor een stuk, maar goed. Laten we het erop houden dat ‘ie zo slecht is, dat ‘ie grappig is? Hoe het ook zij, ik reisde af naar Mitte – op de fiets van een huisgenote. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe heerlijk ik
Iedereen weet dat ik in Berlijn zit met kleine, dierbare mops Luci. Ik wilde dolgraag hierheen, maar niet zonder haar. Naar Osnabrück mocht ik haar niet meenemen, onder geen beding wilden ze daar een hondje in dat appartement. Iets met dat het lang geleden eens verkeerd ging; grote hond, kon
Ik ben verhuisd. Nee, niet weer terug naar Nederland, maar binnen Berlijn. Van de weggemoffelde, groene (beetje schmutzige) studentencampus (waar ik het overigens best fijn naar mijn zin had) achterin Charlottenburg naar de bewoonde wereld in Moabit. De afsluiter Het was een rare week. Dinsdag vertrokken twee van mijn favoriete
